Wielka Sala

- Hmmm... Mogę o coś zapytać? - zapytałam. Miałam w głowie pytanie, które mnie korciło. Może znałam ją krótko, ale bardzo ją polubiłam i chciałam wiedzieć. Przygryzłam wargę zastanawiając się, czy to dobre pytanie. Nie chciałam robić sobie nadziei na marne.

-Jasne-odparłam uśmiechając się.

- Masz chłopaka albo... - zebrałam się na powiedzenie tego drugiego słowa. Cynthia nauczyła mnie, że jednak warto się tego upewniać - dziewczynę? - od razu spuściłam wzrok w dół.

-Nie mam-powiedziałam ze spokojem. Gdy skończyłam pić wodę nalałam sobie herbaty.

- Uhm, okej - kiwnęłam głową i nalałam sobie kawy.

-Nie przesadź z tą kawą- powiedziałam patrząc na nią uważnie

- Nie piłam jej dzisiaj, spokojnie - uśmiechnęłam się lekko. - Nie ma się o co martwić - upiłam jeden łyk. Letnia, jak dla mnie kawa w tej temperaturze była najlepsza.

-Okej-powiedziałam upijając łyk soku.

- Zresztą, mną ogólnie nie ma co się martwić - wzruszyłam ramionami.

-Jakoś ci nie wierzę-mruknęłam odgarniając włosy.

- Ale co się martwić kimś takim jak ja. Niczym się nie wyróżniam, nie mam jakiejś konkretnej pasji, nie umiem się zbytnio dogadać z ludźmi, jestem strachliwa, boję się być w tłumie. Zupełnie jakbym była jakąś myszą - wzruszyłam ramionami, wbiłam wzrok w swoją kawę.

-Dla mnie jesteś wyjątkowa-wypaliłam.

Spojrzałam na nią zaskoczona. - Cz-czemu?

-Bo się ze mną przyjaźnisz-powiedziałam cicho drapiąc się po ręce.

- Pierwszy raz słyszę taki komplement - odpowiedziałam z rozbawieniem.

-Rzadko je daje-powiedziałam uśmiechając się,

- Czyli powinnam jeszcze czuć się zaszczycona? - nałożyłam sobie kilka tostów do jedzenia.

-Dookładnie-powiedziałam śmiejąc się.

- Więc... Tak się czuję - zaśmiałam się i wzięłam kęs tosta. - Lubisz może latać na miotle?

-Niezbyt-odparłam poprawiając włosy.

-Siema. Co robicie? -zapytałem siadając obok dwóch dziewczyn. (Idk gdzie idk co)

- Ummm... Hej - podrapałam się nerwowo po głowie, widziałam go drugi raz w życiu. - Sophie jestem, miło poznać.

-Raven-powiedziałam i zerknęłam na Sophie. Spięła się...Nawet nie wiem dlaczego. Upiłam łyk soku.

-Preston. Miło was poznać. Co tam? Co taki grobowy nastrój? Ktoś umarł?

-Chyba się nie widzieliśmy wcześniej, prawda? - zapytałam ciszej niż zwykle mówiłam, miałam nadzieję, ze uzna to za mój normalny ton i nie wyjdę na dziwną. Nerwowo bawiłam się palcami, nawet nieświadoma tego.- Grobowy nastrój? Skądże, nie - pokręciłam lekko głową. - Wszystko jest okej. Miło Cię poznać, Preston.

Sophie zdecydowanie zachowywała się dziwnie. Wzięłam kromkę chleba z serem i zaczęłam jeść. Nie bardzo miałam ochotę dołączać do rozmowy.

-Nie nie widzieliśmy. ..-popatrzyłem na nią dziwnie.
-A ty co? Udajesz ze cie tu nie ma? -zaśmiałem się patrząc na Raven.

Przygryzłam wargę. Brawo Sophie, znów ktoś uznał mnie za dziwną. Wbiłam wzrok w kawę.

-Nie muszę udawać-parsknęłam nie patrząc na niego. Nalałam sobie kawy i upiłam łyka.

-Aha... wiecie co laski? Zajebiście się z wami gada..

- Uhmmm... Dziękuję - podrapałam się po karku nerwowo, nie będąc pewna czy to komplement i pociągnęłam spory łyk kawy.

Przewróciłem oczami. -Czy któraś z was jest wolna?

- No... Ja tak - odpowiedziałam niepewnie.

-Poważnie? - zmierzyłem dziewczynę wzrokiem. Nawet niezła.
-Chcesz się umówić?

Zatkało mnie, otworzyłam usta chcąc odpowiedzieć, ale nie byłam w stanie. Nie miałam pojęcia co odpowiedzieć, nigdy nikt mnie nie zapytał tak wprost.

-To milczenie mam uznać za zgodę czy odmowę? -zaśmiałem się.

-Za odmowę-powiedziałam uśmiechając się. Całkiem przypadkiem, przewróciłam kubek, gdzie był napój, a ten wylał się na chłopaka-Ups, soreczka-dodałam i wstałam z miejsca. Złapałam Sophie za rękę-Chodź Sophie, chyba zapomniałam czegoś wziąć z biblioteki-mruknęłam idąc w stronę wyjścia.

Spojrzałam zaskoczona na Raven i bezwiednie poszłam za nią. - Eeee... Miło się rozmawiałoooo - zdążyłam powiedzieć zanim zniknęłam w drzwach.
NP: Tam gdzie Raven.

Westchnąłem i pokrecilem głową, wycierajac się serwetkami. Chyba nie znajdę tu nikogo chętnego. .

Wszedłem do Wielkiej Sali z Sam i zasiadłem przy stole Krukonów.

Usiadłam przy stole i wzięłam kanapki. Poprawiłam włosy i nalałam sobie herbaty po czym upiłam łyka.

Nałożyłem sobie porządnego befsztyka i zacząłem jeść. - Smacznego - odezwałem się do szatynki.

-Dzięki-wymamrotałam-Nawzajem-dodałam gryząc kanapkę.

Ukroiłem kawałek mięsa i wziąłem do ust. - Nie potrafię żyć bez mięsa, moja słabość - westchnąłem.

-Da się jakoś przeżyć-stwierdziłam upijając łyk herbaty.