Dormitorium Chłopców 1

— Możemy wyjsć jesli chcesz. — rzuciłam przez ramie.
Kot slyszac swoje imię wychylił sie by spojrzeć na Tylera. Widziałam jak jego źrenice zwężają sie pionowo.

- To ja wam przeszkadzam a nie ty mi - odparłem.
Popatrzyłem na kota, zastanawiając się co zrobi, jednak Damon już się położył na brzuchu i zaczął warczeć na Magnusa.

— To Ty sobie idz. — powiedziałam pokazując mu jezyk.
Kot slyszac warczenie psa, zerknął na niego po czym znow spojrzał na Tylera. Puściłam go gdy zaczął sie wierzgać. Ruszył powoli w stronę Tylera, nie odrywając od niego wzroku.
— Jak Damon cos mu zrobi to ja zrobie z niego potrawkę...

- Jeżeli Magnus mi nic nie zrobi to Damon mu nic nie zrobi - odparłem, patrząc na psa, który gdy zobaczył, że kot idzie w moją stronę, usiadł wyprostowany i szczeknął na niego.

– Nic ci nie zrobi. To Magnus. — powiedziałam podnoszac sie z podłogi i zdejmując uszkodzonego buta.
Kociak nawet nie drgnął kiedy Damon zaszczekał. Wskoczył na lozko z drugiej strony Tylera i usiadł wyprostowany, wpatrując sie w niego.

- To chyba akcji sprzed miesiąca nie widziałaś - zaśmiałem się.
Patrzyłem cały czas na Magnusa, tak samo jak Damon. Kochałem tego psiaka.
Teraz siedziałem po środku psa i kota.

Magnus otrzepał sie i powoli zaczął wchodzić na Tylera az w koncu stanął, opierając przednie kapy i jego klatkę piersiowa po czym szybko ugryzł go w wargę i zwiał na gore szafy w mgnieniu oka.
— Oj... Chyba ma focha na ciebie...

Gdy tylko Magnus mnie ugryzł, Damon poleciał za nim i usiadł przy szafie przypatrując się Magnusowi.
Wiedział, że szczekając nic nie zdziała.
- No cóż wytrzymam - zaśmiałem się, patrząc jak pies próbuje przednimi łapami przewrócić szafę.

Zmrużyłam oczy patrzac z jakim spokojem moj kot obserwuje narwanego psa.
— Uspokój Damona. — powiedziałam wdrapując sie na lozko. Chwyciłam chusteczkę z pudełka i przysunelam sie do Tylera by z czułością, wycierać kropelki krwi z wargi.

Damon zdał sobie sprawę, że szafa jest za ciężka i usiadł w pewnej odległości, by patrzeć na kota.
- Nie zamierzam - odparłem i uśmiechnąłem się lekko.
- Chyba nie znasz swojego kota - dodałem z uśmiechem.

— Znam. — powiedziałam. — Jest na ciebie zły to sie odgrywa. — dodałam odsuwając na moment rękę.
— I mowie poważnie. Na mnie Damon moze sie rzucić. Ale od Magnusa z dała. Gdybym ci zrobiła krzywdę, Damon tez chciałby sie na mnie odegrać. I na przykład odgryźć rękę.

- Nie, nie powiem nic Damonowi - mruknąłem, odbywając się od niej i patrząc ponownie na zwierzaki.
- Dlaczego niby miałbym to robić? - spytałem.

Spojrzałam na niego marszcząc czoło.
— Moze dlatego ze Mag jest mniejszy i Damon moze mu zrobic krzywdę?— powiedziałam kręcąc głowa.
— Zreszta nieważne. Muszę sie wykapać, przebrać, zjeść cos i pójść spac. — dodałam zaciskajac chusteczkę w dłoni i zsuwając sie z lozka by zebrać buty i naprawić jeden z nich.

- Magnus jest mniejszy, a mimo to nie raz mnie nieźle urządził - odparłem.
- Przecież możesz to samo zrobić u mnie - mruknąłem, patrząc jej w oczy.

— Moge. Nawet chce. — powiedziałam. — żale tego nie zrobie. Nie chce zebysmy od razu narzucali takie tempo. Nie chce zeby znowu cos sie zepsuło. Wiesz...Co za duzo to niezdrowo... W naszym przypadku to prawda.

- Niestety prawda - mruknąłem.
- Wiem, że nie zrobisz, ale zawsze próbować można - odparłem lekko się do niej uśmiechając.
- Ale wrócisz? - spytałem na wszelki wypadek - W sensie jutro - dodałem, przypominając sobie, że chciała spać.

— Tak. Ale dopiero wieczorem. — powiedziałam zapinając naprawionego juz buta ktorego założyłam.
— A jak nie zdążę to zobaczymy sie przeciez na kolacji.

- Dopiero jutro wieczorem? - spytałem, patrząc na nią.
Mam nadzieję, że chodziło jej o dziś wieczorem, bo jeżeli nie, to chcę wiedzieć co zanierzała robić, przez jutrzejszy dzień.

— Mhm. — powiedziałam po raz kolejny podnoszac płaszcz i go zakładając.
— Przeżyjesz co?

- Chyba tak - mruknąłem, podnosząc się.
- A co będziesz robiła przez cały jutrzejszy dzień? - spytałem.
- Masz jeszcze parę godzin do północy, więc dlaczego jutro? - dopytałem.
Chciałem mieć jasność dlaczego tak długo ma czekać.

— A dlaczego nie?— zapytałam.
— No chyba wytrzymasz nie? Nie jesteśmy para zebysmy musieli spędzać ze sobą całe dnie. No... Chyba ze o czyms nie wiem...— powiedziałam wpatrując sie w niego.

- W sumie masz rację - odparłem.
- Ale to już lepiej spotkać się za 2 dni - mruknąłem, patrząc na nią. Przynajmniej wszystko pozałatwiam.
- Skoro miesiąc wytrzymałem to dwa dni tym bardziej - dodałem

— A dlaczego za dwa?— zapytałam lekko zawiedziona, bo miałam nadzieje ze jednak o czyms nie wiem..

- Bo lepiej spotkać się rano niż praktycznie w nocy - odparłem spokojnie.
- Ty chcesz jutro wieczorem. Jak się spytałem dlaczego dopiero jutro, stwierdziłaś, że nie musimy spędzać calyrczas ze sobą czasu, no więc dlaczego nie pojutrze?

— No oczywiscie... Masz racje. — powiedziałam podchodząc do szafy i łapiąc Magnusa ktory skoczył w moje ramiona.
— To do zobaczenia kiedys tam. — rzuciłam, cmokajac Tylera szybko w policzek.

Zanim się ode mnie odsunęła złapałem ją w talii.
- Możesz mi powiedzieć co jest tym razem nie tak? - spytałem, patrząc jej w oczy.
Przy łóżku znalazł się Damon, który zaczął ciągnąć za sukienkę Rian w dół, tylko po to by oddała mu kota.

— A dlaczego w ogole myślisz ze cos jest nie tak?— zapytałam patrzac na chłopaka. Nie odrywając os niego wzroku dodałam:
— Matko... Jaki pan taki pies... Tez jest jakis niewyżyty..— zasmialam sie.

- Bo wyglądasz na niezadowoloną - odparłem, schodząc w dół dłonią.
- Zabrałaś mu zabawkę to jest zły - mruknąłem, wkładając dłoń pod jej pończochę.
- Chyba masz rację, trzeba zwolnić tempo, więc musisz niestety wyjść, by wyszło na twoje.

— Niezadowolona? Nieprawda. — powiedziałam.
— Mag to nie zabawka... Jest biedny. Czuje ze schudł. Jest lżejszy a jego futerko nie jest takie mięciutkie..— odparlam.
— Tak... Muszę wyjsć...

- Nie dobrze, że jego futerko nie jest mieciutkie, ale dobrze że schudł - dodałem, zabierając spod pończochy dłoń.
- Do zobaczenia - mruknąłem i podniosłem się cmokając ją w usta.
- Demon kiedy indziej go dopadniesz - odparłem, odsuwając się na pewną odległość, by kot i jego Pani nic mi już nie zrobili.

— Nieprawda. — mruknelam. — Pewnie głosowało moje kochanie.—dodałam.
Gdy Tyler sie odsunel, westchnęłam ciezko i na koniec przysunelam sie blisko, kładąc dlon na jego kątku by pochylić go ku sobie i zacząć całować namiętnie.
Po chwili odsunęłam sie lekko zdyszana, puszczając go.
— Jak sie obudzę to bede na kolacji.

- Wystarczył, że zrobił słodkie oczka i dostał wszystko - mruknąłem patrząc na kota, w jej ramionach.
Gdy przyciągnęła mnie do siebie, wpierw szeroko się uśmiechnąłem, a następnie zacząłem zachłannie oddawać jej pocałunki.
Słysząc jak dziewczyna dyszy mój uśmiech się poszerzył.
- Mówiłaś że musimy zwolnić tempo - zaśmiałem się cicho.
- Wyśpij się skarbie, jutro się spotkamy - powiedziałem, klepiąc ją w pośladek.

— Wiem co mowilam...— westchnęłam. – Czasami za duzo mowie...— mruknelam. Podskoczyłam lekko gdy klepnął mnie w tyłek.
— Jeden ciągnie za sukienkę drugi klepie... Zboczuchy..— zasmialam sie, idąc do walizki ktora chwyciłam za rączkę.
— Tak w ogole... Wiesz ze ty nawet nie musisz robic słodkich oczek..?

- No cóż tacy już jesteśmy - mruknąłem, głaszcząc psa.
- Niedaleko pada jabłko od jabłoni - zaśmiałem się, patrząc jak chwyta swoją walizkę od razu wstałem i podszedłem do dziewczyny.
- Jesteś pewna? - spytałem, patrząc jej w oczy.

— Tak. Jestem pewna. — powiedziałam wpatrując sie w niego.
— Ale nie pogardzilabym...— dodałam chrzakajac.
— Ide bo Twoj pies dostanie jakiejs wścieklizny zaraz...— zasmialam sie spoglądając na psa za plecami Tylera.

- O to się nie martw, nie dostanie - zaśmiałem się, omijając ją i otwierając drzwi.
- Chyba jest lekko zdenerwowany przez Magnusa - odparłem, cmomając by przyszedł bliżej, co też zrobił.
- Do zobaczenia - uśmiechnąłem się do niej.

– A ten znowu nas wygania Mag...– westchnęłam teatralnie gdy Tyler otworzył drzwi.
— Do zobaczenia. — powiedziałam i nachylilam sie do psa, trzymajac kota w drugiej rece.
— Pilnuj zeby żadne inne cycki tu nie weszły okej?— mruknelam i pocałowałam go w nos.
— Pa zboczuchy. — rzuciłam i zabrałam walizkę wychodząc z dormitorium.


Next: Dorm Slizgonek

- To nie tak - mruknąłem, ale zrozumiałem, że sobie żartuje i tylko pokręciłem głową.
Widząc jak pochyla sie do psa, Damon usiadł i spokojnie patrzył na Rian, gdy ta go pocałowała w nos, ten zaczął machać ogonem.
- Będziesz musiała przychodzić i sprawdzać - odparłem, ponownie taksując ją wzrokiem.
- Do zobaczenia, ostre pazurki - zaśmiałem się i dopiero, gdy dziewczyna zniknęła mi z pola widzenia, zamknąłem drzwi.
- No widzisz i już masz kogoś do zabawy - odparłem, drapiąc psiaka za uchem.

Zdając sobie sprawę, że dziś jej nie zobaczę, a dopiero jutro wieczorem. Poszedłem się wykąpać po całej podróży. Gdy już to zrobilem, założyłem czystą bieliznę i położyłem się do łóżka. Chwilę potem obok mnie położył sie Demon, a ja lekko się uśmiechnąłem, zdając sobie sprawę, że przed chwilą pogodziłem się z Rian. Z tą właśnie myślą zasnąłem, czekając na jutrzejszy wieczór.

Jak się okazało spałem do 20 następnego dnia, czyli idealnie na kolację.
Aż sam się zdziwiłem, że tyle można spać.
Ubrałem się standardowo, czyli przetarte jeansy i koszulę. Tak teraz to był standard, ze względu, że przyzwyczaiłem się w jakich ubraniach musiałem chodzić w Brazylii.
Gdy poszedłem do WS, zacząłem się rozglądać za moją Ślizgonką. Jednak z przykrością zauważyłem, ze jej nie ma.
Zjadłem na spokojnie obiad, ale oczywiście nie obyło się o pytań dlaczego wyjechałem i co ze Ślizgonką, jak na pierwsze pytanie odpowiedziałem im w miarę z prawdą, na drugie wymijałem odpowiedzi. Jeszcze nie uzgodniłem z dziewczyną jak to bedzie.
Gdy już zjadłem swoją kolację, pożegnałem się z towarzyszami i zabrałem miskę do połowy pełną mięsa, przemycając ją do pokoju.
Gdy wszedłem do pokoju Demon od razu wyczuł jedzenie i zaczął je zajadać ze smakiem.

Gdy Damon się najadł odesłałem miskę do kuchni.
Psiak po zjedzeniu posiłku, był chyba bardziej pełny energii niż to w ogóle możliwe. Znalazłem w swoim kufrze patyk i wyrzuciłem go przez okno, a Damon wyleciał za drzwi by go znaleźć, byłem ciekawy, czy wyjdzie na zewnątrz a co dopiero znajdzie patyk, dlatego wypatrywałem go przez okno.

Pod dormitorium Tylera znalazłam sie piec minut pozniej. Zdyszana zapukałam do drzwi, obciagajac koszulke ktora podwinęła mi sie nieco.
Zebym to ja biegała do faceta...

Gdy zobaczyłem za oknem psa, uśmiechnąłem się, bo wiedziałem, zaraz znów przyleci i będzie chciał bym mu rzucił patyk.
I tak też się stało. Ta zabawa bardzo się spodobała Demonowi bo nim się obejrzałem na zegarku była 23, a ja nadal bawiłem się z Demonem w wyrzucanie patyka przez okno.
Gdy usłyszałem pukanie, wyrzuciłrm patyk i akurat poszedłem otworzyć drzwi by wypuścić malucha.
- No kogo to przywiało do mojego dormitorium? - spytałem, odbywając się, by dziewczyna mogła wejść.

— Ja tam nie wiem co ci podwiewa ale ja miałam przyjść i jestem...— odparlam wchodząc do srodka.
— Co dzisiaj robiłeś?— zapytałam od razu.

- Zabawiałem się - odparłem, przymykając drzwi, gdyby Demon miał wrócić i znów podać mi kij.
- No i jadłem - dodałem, obserwując ją.
- A ty co robiłaś? - spytałem z uśmiechem