Dormitorium Chłopców 1

- Nie, nie sprawdzałem - odparłem z uśmiechem.
- To, to Ci obiecałem, tak? - spytałem.
- Bo wiesz jak załatwisz jakiś żel, by Cię mniej bolało to mogę nawet zaraz zająć się twoją drugą dziurką - mruknąłem.

— A co ja? Twoj diler?— zapytałam pokazując mu jezyk.
— Zeby ci cos załatwiać?— prychnelam.
— Proponuje uzyc gumki...

- Oj widzę, że dziecko nie rozumie - udałem rozczarowanie.
- A niby po co ta gumka by była? Ani to komfort dla Ciebie ani dla mnie - odparłem.

— A po to... ze tak ma byc. — burknelam niezadowolona z tego ze nazwał mnie dzieckiem.
— Znajdź se dorosła...

- Przecież Ci mówię, że nia da Ci takich odczuć - mruknąłem.
- Ale jak chcesz, tyle że muisz mi dać czas, bo jakoś nie jestem przyzwyczajony do tego, że chcesz z gumkami.

— Nie no..— burknelam. — Nie chce gumki... Moze lepiej.. Odłóżmy to na inny dzien... święta albo... kiedys...— mruknelam. — Robiłeś to juz kiedys?— zapytałam czujac ucisk w brzuchu. Nie... Wcale sie nie stresowałam.

- A może zrobimy to, gdy będziesz gotowa, hmm? - mruknąłem, gładząc ją po policzku.
- Ja poczekam, nie spieszy mi się - odparłem spokojnie.
- Poza tym moglibyśmy teraz iść coś zjeść, by mieć siłę na dalszą część dnia.

— Ja zawsze jestem gotowa..— odparlam powoli.
— To idz. I przynieś mi cos. — dodałam całując go krótko w usta.

- Tak, oczywiście - mruknąłem, wstając z łóżka.
- Nie zmierzasz ze mną iść? - spytałem zdziwiony, gdy krótko pocałowała mnie w usta.

— No... Chyba lepiej zebym nie wyłaziła z dormitorium. Dla twojego spokoju. — odparlam podnoszac sie do siadu.
— Idz... Zaczekam. Nie spiesz sie.

- Rian, bezpieczniejsza jesteś ze mną, a nie sama - odparłem z uśmiechem.
- Pójdziemy razem - mruknąłem.

— No niby tak... Ale chodziło o to ze znowu byle kto na mnie spojrzy, nawet przypadkiem a ty juz zaczniesz sie wkurzać. Dla mnie to tez stres kiedy muszę uważać zeby przypadkiem nie skrzyżować z kims spojrzeń bo zaraz bedzie ze robię to specjalnie...

- Już nie będzie - odparłam.
- Możesz patrzeć na kogo tylko chcesz - mruknąłem.
- Nie będę robił awantury - dodałem z lekkim uśmiechem, wyciągając do niej dłoń.

— Mimo wszystko chyba jednak tu zostane. Ja nawet nie jestem głodna. — powiedziałam zwyczajowo podnicajac kolana do piersi i obejmując uda ramionami.
— Ale ty idz. Przeciez poradzisz sobie sam. — zasmialam sie.

- Nie jadłaś nic od rana - mruknąłem, unosząc brew.
Jednak po chwili dałem sobie spokój i opuściłem wyciągniętą dłoń.
- Ale jak chcesz - odparłem, podchodząc do szafy i zabierając bieliznę, jeansy oraz białą koszulkę.
- Namyśl się jeszcze - dodałem i zniknąłem za drzwiami łazienki.

— Juz sie namyslilam..— dodałam pod nosem gdy wszedł do łazienki.
No fakt. Moze i byłam głodna. Ale mysl ze mam isc do wielkiej sali... Jakos skutecznie odbierała mi apetytu. To tam pokłóciliśmy sie nie raz i nie dwa. Natura człowieka instynktownie unika miejsc gdzie spotkało go cos niedobrego. A to właśnie w tej cholernej sali kilka razy omal go nie straciłam i zostałam obrażona przez to ze inni sie na mnie patrza. To ja juz wolałam zostac w dormitorium.

Wszedłem pod prysznic i szybko się umyłem.
Wychodząc z niego szybko wytarłem się o założyłem wszystko co zabrałem z pokoju.
Podszedłem do lustra, przy umywalce i w ciągu kilku sekund poprawiłem włosy, a następnie popsikałem się perfumami, tak jak zazwyczaj to robiłem.
Gdy wyszedłem z łazienki od razu podszedłem do wyjścia ubierając buty.
- Na pewno nie chcesz iść? - spytałem, wiążąc buty - Albo powiedz co chcesz to Ci przyniosę - mruknąłem.

— Mm...— przytaknelam. Nim wyszedł z łazienki, owinelam sie w kołom z kołdry i wróciłam do swojej pozycji.
— Babeczkę... Z owocami. Albo cztery. — powiedziałam szczerząc sie.
— Tylko to poproszę. — dodałam, przyglądając mu sie.

- Okej - mruknąłem, wstając i otwierając drzwi.
- Niedługo powinienem być - odparłem - No chuba, że coś mi wypadnie - dodałem, po chwili, zdając sobie sprawę, że nie jestem u siebie w domu.
Po tych słowach wyszedłem i zamknąłem za sobą drzwi.

Next > WS

Zmarszczyłam brwi nie do konca wiedząc o co mu chodzi. A co mu moze "wypaść"? Jednak nim sie odezwalam, Tyler wyszedł juz z dormitorium a ja podniosłam sie z lozka które następnie poprawiłam idealnie. Gdy skończyłam, poszłam do łazienki by wziąć długi, gorący prysznic.

Gdy po jakichś 20 minutach wyszłam z łazienki owinięta w ręcznik, zdziwiłam sie ze Tylera nie ma. Byłam pewna ze słyszałam jak wchodzi do dormitorium. Po chwili jednak zorientowałam sie ze to wcale nie on... Na lozku leżała koperta po ktora podeszłam. Otworzylam ja zirytowana i wyciagnelam kartkę ze srodka. Szczerze mowiac... Byłam pod wrażeniem wyobraźni osoby ktora to napisała. Chyba naprawde sie na nas uwzięli. Tym razem list nie był przepełniony az tyloma groźbami. Przeważały wulgarne obelgi skierowane w moja stronę. Wiele z nich trafiało w moje czule punkty. Ludzie... Ja naprawde wiem ze nie zasługuje na niego. Nie trzeba mi o tym przypominac na każdym kroku i to w taki... Wulgarny sposób. Naprawde... Lekko zgaszona, schowałam list do koperty, nie czytając do konca. Wsunelam ja do kieszeni leżących na podłodze jeansów i rzuciłam je na lozko, tak samo jak podkoszulkę, następnie zbierając bielizne z podłogi i kładąc ja na stercie innych ciuchów. Wezwałam ze swojego dormitorium komplet składający sie z czarnych stringów oraz biustonosza z kokardkami i wstążkami w kolorze czerwonym, ktory rozpinany był z przodu. Następnie nałożyłam swoje jeansy i podkoszulkę, dopełniając ubiór jedna z rozpinany h bluz Tylera w kolorze czarnym. Gdy sie ubrałam, podeszłam do okna i otworzyłam je, wychylając sie przez nie i opierając łokcie na parapecie.

Po ok. 40 minutach od mojego wyjścia, ponownie przyszedłem do pokoju, tym razem trzymając w ręku talerz z ciasteczkami dla dziewczyny.
Gdy przekroczyem próg pokoju zauważyłem, że dziewczyna już się ubrała.
- Przyniosłem to co chciałaś - powiedziałem z uśmiechem i położyłem ciastka na biurku.

Gdy usłyszałam ze drzwi sie otwieraja, gwałtownie siebodwrocilam, uderzając czołem o framugę okna.
— Mhm.. Dzięki...— mruknelam pocierając czoło jedna ręka i druga zamykajac okno.
Lekko skrzywiona ruszyłam do biurka, siadając na jego krawędzi i łapiąc jedna z babeczek.
Ugryzłam pożądny kawałek i steknelam.
— Kocham je..

- Ale z Ciebie pierdoła - zaśmiałem się widząc jak masuje obolałe miejsce.
- Kłamałaś, że nie byłaś głodna - odparłem, widząc jak je kolejną babeczkę.
Zabrałem jej jedną z talerza i usiadłem w fotelu.

— Sam jestes pierdoła!— odgryzlam sie i poplulam kremem ktory kapnął mi na brodę. Wytarłam śmietanę palcem i oblizalam go.
— Wystraszyłam sie...— burknelam zakładając noge na noge i siadając wygodniej na biurku.
Myślałam ze to kolejny cudowny list i jego autor.
— Nie klamalam... Nie jestem głodna. To nie jedzenie. To babeczki.

- Czego się wystraszyłaś w moim dormitorium? - spytałem z uśmiechem, wgryzając się w babeczkę.
- Mnie czy Damona? - uniosłem brwi, nie umiejąc się powstrzymać przed uśmiechniem się do niej.
- Babeczki to też jedzenie - dodałem.

— Mm... Damona. — odparlam z pełna buzia.
— Nie. Babeczki to deserek. Pyszny deserek!— dodałam z uśmiechem.

- No tak zapomniałem, że to groźny pies, który rozrywa tętnicę - mruknąłem.
- Deser to też jedzenie - zaśmiałem się.

— Chciał mi zeżreć kota..— powiedziałam, troche zadowolona ze uwierzył w moje słowa. Tylko troche ponieważ nie chciałam go okłamywać. Ale to było konieczne w tej sytuacji.
— Nieprawda... Gdybys zlizal ze mnie bita śmietanę to znaczy ze jadłeś deser? Nie. To znaczy ze zaraz zaczęlibyśmy sie pieprzyć.. No ale chodzi o sam sens.

- Nie zjadłby Magnusa. Woli jedzenie z wyższej półki - mruknąłem, kończąc babeczkę i oblizując palce.
- No niezłe rzeczy proponujesz, skarbie - zaśmiałem się, na jej słowa.
- Tak, to oznacza, że zaczęlibyśmy się pieprzyć, ale ja bym przy okazji zlizał z Ciebie deser - odparłem.

— Słuchaj... Obraź mojego kota raz jeszcze a zobaczysz...— warknelam.
— Bedziesz mógł sobie to wyobrażać kiedy bedziesz sobie walił. — dodałam zjadając owoce z kolejnej babeczki.

- Powiedziałem, że Damon je tylko jedzenie z wyższej półki, a Magnus jest na nią za niski - mruknąłem.
- Och dziękuję, że się tak o mnie troszczysz - powiedziałem sarkastycznie.

– Tak balwanie. Zrozumiałam. Dlatego cie ostrzegam leszczu. – warknelam na niego znowu.
— Nie ma za co słoneczko. — powiedziałam z fałszywym uśmiechem. Zeskoczyłam z biurka i nadal podgryzając babeczkę, podeszłam do chłopaka. Włożyłam kolano miedzy jego nogi, dociskając do jego krocza i zajęłam sie babeczka.

- I znów mnie obrażasz - mruknąłem, patrząc na nią.
Gdy do mnie podeszła i docisnęła kolanem krocze, cofnąłem się wraz z fotelem.
- Za co to? - warknąłem.

— Ale co?— zapytałam zbiegając krem z babeczki na palec po czym zlizalam go, wsuwając palec w usta i jednocześnie patrzac Tylerowi w oczy.
Wolno wysunęłam palec i powtorzylam ruch.

- Prowokujesz mnie - mruknąłem, patrząc jak zaczyna wsuwać swój palec w usta, a następnie powoli go wysuwa.
- Cholera - warknąłem, zaciskając zęby na dolnej wardze.

Pokręciłam zaprzeczająco głowa, trzymajac palec w ustach. Wysunęłam go z głośnym mlaśnięciem.
— Nic nie robię. Stoje. — odparlam niewinnie, posuwając kolano dalej by znow naciskać na jego krocze. Pochyliłam sie odrobine, znajdując sie jeszcze blizej niego. Przejechałam językiem po babeczce, zbierając na jego czubku krem i z cichym jękiem chowajac go do ust.

- Nie w ogóle - mruknąłem.
Gdy ponownie przycisnęła bliżej mnie kolano, zacisnąłem zęby na dolnej wardze, by nie jęknąć. Jednak nie zdążyłem się powstrzymać od jęków, gdy Rian zaczęła mi jęczeć wprost do ucha.
Położyłem dłonie na jej plecach, a następnie zjechałem w dół, tak, że obie dłonie znalazły się w jej spodniach.

Spięłam sie lekko gdy poczułam jego dłonie na pośladkach. W tylnej kieszeni znajdowała sie złożona koperta. Potrzebowałam chwili zeby wyjaśnić samej sobie ze przeciez on o tym nie wie. Dopoki sama sie nie sprzedam jak nie raz to robiłam...
— Gdzie masz łapki?— zapytałam zerkając na chłopaka.

- Tam, gdzie zawsze trzymam - zaśmiałem się, ściskając lekko jej pośladki.
- A co zaczęło to panience przeszkadzać? - spytałem, patrząc prosto w jej oczy.

— A co jesli tak?— zapytałam unoszac brew i odlamując kawałek pozostałości babeczki by wsunąć mu go do ust.
— Co jesli zaczęło mi to przeszkadzac Hm?

- To wtedy wyjmę i będę pieprzył Cię wzrokiem - mruknąłem z uśmiechem, ale wyjąłem dłonie i położyłem je sobie na udach.
Dopiero po wypowiedzeniu tych słów chwyciłem za babeczkę, by ją zjeść, jednak nim dziewczyna zdążyła wyjąć palec z moich ust, zagryzłem delikatnie jej kciuka.

Poruszyłam lekko brwią na jego słowa.
Uśmiechnelam sie kiedy w koncu chwycił za babeczkę. Rozchylilam usta oddychając przez nie gdy przygryzł mojego kciuka. Uniosłam spojrzenie z jego ust na jego oczy. Zrobiły sie jeszcze ciemniejsze niz zwykle. Odwrocilam szybko wzrok i chrząknęłam.

Widząc, że odwraca wzrok, bałem się, że coś źle zrobiłem, więc od razu wypuściłem jej palec z ust, uprzednio ssąc go.
Uśmiechnąłem się do niej lekka, chcąc zamaskować swoje obawy.

Gdy poczułam jak lekko ssie moj kciuk poczułam dreszcz przechodzący wzdłuż kręgosłupa. Spojrzałaby chłopaka ktory uśmiechał sie do mnie. Ale nie tak jak zwykle. Westchnęłam cicho po czym odłożyłam resztę słodkiej babeczki na stolik. Nachylilam sie nad chłopakiem, opierając dłonie na bokach fotela. Nasze twarze dzieliły ze trzy-cztery centymetry. Przejechałam wzrokiem po jego oczach, idealnych brwiach, pociągających ustach. Chciałam powiedziec mu tyle cholernych rzeczy. Ale wiedziałam ze nie moge. Bo wprawiłabym go w zakłopotanie i zrobiłoby sie niezręcznie. Powiedziałam wiec wszystko w myślach, przyglądając mu sie.