Dormitorium Chłopców 1

Wstałem z łóżka czytając dalej księgę zaklęć. Otworzyłem drzwi nawet nie patrząc na to kto przyszedł- O co chodzi?-spytałem

-Byłeś u Diany? -zapytałam kiedy usłyszałam jego głos. Nie patrzyłam na niego, chowając różdżkę do podwiązki.

-Mhhm. Jak widać żyję-mruknąłem-Kazała mi posprzątać ten bałagan z wielkiej sali jutro rano. Ah i miałem się do nikogo nie odzywać. Ups! Jak mi przykro, właśnie się odezwałem-powiedziałem

-Wielka Sala jest juz posprzątana. Wszystko lśni, lepiej niż kiedykolwiek. A skoro masz się do nikogo nie odzywać to tego nie rób.

-Co?-uniosłem głowę-Co ona niby mi zrobi-parsknąłem i odłożyłem książkę zaklęć na półkę.

-Ona? Może dużo. Naprawdę dużo. Jest nieprzewidywalna

-Mhhhm, mniejsza. Po co właściwie przyszłaś?-spytałem patrząc na nią.

-Ja? -podniosłam na niego wzrok po czym znów go opuściłam. -Po co przyszłam. .. Tak sobie! Nie wolno? -westchnęłam bawiąc się rąbkiem sukienki. -Chciałam sprawdzić czy nic ci nie zrobiła.

-Ooo, jakie to urocze, martwiłaś się-westchnąłem uśmiechając się-Spokoojnie nic mi nie jest.

-Nie martwiłam...W sumie... to musze ci coś powiedzieć.-zaczęłam czując nagły przypływ odwagi który bardzo szybko zniknął. -Ee... Wielka Sala jest posprzątana -powiedziałam szybko. Chyba już to mówiłam

-No, okeeeej- powiedziałem uśmiechając się. Mówiła to wcześniej, ale nie chciałem tego mówić-Co jeszcze?-oparłem się o framugę drzwi patrząc na Soo uważnie.

-W sumie... Po prostu uwazaj na Diane.-Czułam że robie się cała czerwona ale miała nadzieję że to tylko moje złe wyczuwanie temperatury panującej w korytarzu. Nadymałam policzki.

Uśmiechnąłem się jeszcze szerzej widząc jak dziewczyna się czerwieni-Dobrze, dobrze, bez kija do niej nie podejdę-zaśmiałem się-Wszystko w porządku Soo?-spytałem patrząc na nią.

Wypuściłam powietrze z płuc i nabrałam kolejnej dawki. -Sama nie wierzę że to mówię ale chciałam ci powiedzieć że... Że. ..Idę się przebrać. -powiedziałam patrząc na niego i kiwajac powoli głową. Po chwili strzeliłam sobie najpierw mentalnego a potem normalnego facepalma.

-No to, idź. Nie będę cię powstrzymywać przecież. Sam też muszę się przebrać-stwierdziłem i nie czekając na jakąkolwiek odpowiedź dziewczyny przymknąłem drzwi. Nie zauważyłem, że nie domknąłem ich. Skierowałem się do swojego kufra i wziąłem z niego rzeczy. Skoro nikogo w pokoju nie było... Zdjąłem marynarkę, muchę i koszulę. Przez chwilę patrzyłem na odbicie w lustrze moich pleców, gdzie rozciągała się podłużna blizna i jedna nad barkiem. Ubrałem koszulkę i przebrałem spodnie w normalne dresy i poszedłem do łazienki wyczyścić swoją twarz z resztek ciaasta, które zaschły.

Ja pierdole Soo jaka ty jesteś pojebana. Uniosłam głowę do góry, patrząc w sufit. Pojebana. ..odgarnęłam kosy włosów za ucho i spojrzałam przed siebie. Drzwi do dormitorium były uchylone dosyć sporo wiec bez żadnych większych trudów, mogłam zobaczyć co wyrabia chłopak. To tak jakby mogło podchodzić pod podglądanie ale... nie do końca. W momencie kiedy zauważyłam blizny na jego plecach, przestałam zwracać uwagę na cokolwiek innego. Matko... Kiedy Nath zniknął w łazience ja stałam jeszcze przez chwilę, lekko osłupiała. Po dłuższym czasie w końcu ruszyłam do siebie, cały czas mając przed oczami blizny chłopaka...

Kiedy wyszedłem z łazienki zauważyłem, że były uchylone. Kurwa. Rzuciłem się na łóżko zakrywając twarz w dłoniach. Chyba nie widziała. Proszę, żeby ich nie widziała...

Słysząc jakieś gwizdy uniosłem głowę. W sumie...To nawet nie chce mi się tego sprawdzać. Ociężale podniosłem się z łóżka i wziąłem księgę zaklęć, którą wcześniej odłożyłem. W sumie warto było sobie poprzypominać zaklęcia. Ponownie położyłem się na łóżku plecami i czytałem tam, gdzie ostatnio skończyłem.

Chodząc na kuckach i macając podłogę przed dormitorium próbowałam znaleźć zgubę. Po jakimś czasie dotknelam czegoś dziwnego. -Yehet! -krzyknęłam podnosząc ją i unosząc do światła. -Spadnij mi jeszcze raz z ręki a zamknę cie w szkatułce. ..-powiedziałam I zaczęłam próbować założyć ją sobie na rękę, co wcale nie było łatwe, z racji tego że byłam leworęczna.

Podniosłem głowę i podszedłem do drzwi, które uchyliłem-Eee, co tu robisz?

Podskoczyłam kiedy drzwi się otworzyły, przez co nie trafiłam z zapięciem do kółeczka. -Nosz kurwa.. Co?-odwrocilam się do Natha, -Szukałam bransoletki. ..-zastanowiłam się chwilę po czym wypaliłam.-Skąd je masz?

-Co?-spojrzałem na nią-O co ci chodzi?

-No.. Chodzi mi o te blizny. -powiedziałam wkładając bransoletkę a potem ręce do kieszeni szlafroka. -Skąd je masz?

-Co?-powtórzyłem marszcząc brwi. Kurwa, widziała je.-Nic takiego. Niewielki wypadek w dzieciństwie-wzruszyłem obojętnie ramionami-Ładnie to tak podglądać?

-Mi wolno. -powiedziałam. -Dlaczego kłamiesz? -przechyliłam głowę na bok. -Hm? Dlaczego kłamiesz mi prosto w oczy?

-Oczywiście. Tobie wszyyyystko wolno-parsknąłem-I musisz wiedzieć wszyyystko-dodałem wywracając oczami-Szczegółów ci nie wyjawię, bo nie pamiętam, ale nie kłamię. Abym mógł ci kłamać prosto w oczy musiałbym się zniżyć na kolanach, o tak-powiedziałem zginając kolana, a następnie się prostując

-Wiec co się stało? -zapytałam zdmuchując włosy z twarzy i ignorując jego zaczepke na temat wzrostu.

-Kulig. Nie mam za wiele do dodania-parsknąłem i skierowałem się w stronę łóżka na, którym siedziałem-Sama możesz dopowiedzieć co się mogło dziać, po tym jak spadłem ze sanek-powiedziałem poprawiając włosy. Wybieraj ostrożnie słowa, Nath.

-Kulig mówisz? -powtorzyłam stając w drzwiach i opierając się o futryne. -Jasne. A ja jestem księżniczką Persji. Dlaczego nie chcesz mi powiedzieć? -zapytałam krzyżując ramiona na piersi. -Chce wiedzieć. Jeśli powiesz mi prawdę będę fair i tez ci coś powiem.

-Jakby mi zależało-parsknąłem-To, że mi nie wierzysz, to nie moja sprawa. Taka jest prawda-powiedziałem bawiąc się kolczykiem.

-Oj uwierz mi... Akurat na tym będzie ci zależało Nath. -powiedziałam patrząc na niego.-Te blizny nie wyglądają jak blizny po sankach. Wbrew pozorom był taki okres w moim życiu ze tez bawiłam się w takie rzeczy. Nie raz nie dwa zrobiłam sobie krzywdę. Ale ja nie mam takich blizn

-Jeśli sugerujesz, że się ciąłem to mylisz się-zaśmiałem się-Byłoby to głupsze niż rozbijanie talerzy.

-Nie. Nie sugeruje. Po pierwsze. Wiem jak wyglądają blizny po cięciu się bo sama takowe posiadam... po drugie.. ciężko by ci było ciąć się chyba w plecy. Tak myślę. Nie widziałam twoich blizn z bliska ale nie przypominało mi to blizn po samookaleczaniu. Wiadomo, blizny różnią się od siebie w zależności od tego czego się używa, z jaką częstotliwością i siłą. A teraz chciałabym żebyś mi szczerze powiedział skąd się wzięły. Zależy mi na tym.

-Nic mi nie zrobisz, jeśli ci tego nie powiem-stwierdziłem obojętnie-Od kiedy ci zależy na kundlu, wieśniaku, którego tak często wyzywałaś, krzyczałaś i czasem biłaś?-parsknąłem patrząc na nią.

-Fakt nic ci nie zrobię. Ale mógłbyś mi powiedzieć. Dla mojego spokoju. -powiedziałam. Po jego pytaniu zaczęłam gapić się w podłogę po której szurałam królikowym kapciem. -Od kiedy mi zależy ? Od pewnego momentu.

-Ja myślę, że nie ma takiej potrzeby. Nie jest to twój biznes-powiedziałem przygryzając kolczyk. Bo co w sumie mógłbym robić.

-I ty się mylisz. To jest mój interes. Juz tak. -powiedziałam robiac krok do przodu i wchodząc do środka. Usiadłam na ziemi, opierając się o drugą połowę drzwi, te pierwsza nadal zostawiając otwartą. -Powiedz mi. Mam cię prosić?

-Po co masz prosić, skoro i tak ci nic nie powiem?-powiedziałem unosząc brew- Stracisz czas i tyle.

-Dlaczego nie chcesz mi powiedzieć?

-Nie widzę powodu, aby ci to powiedzieć-powiedziałem, czując gdzieś w środku irytację-Nie powinno cię to obchodzić.

-Ale obchodzi. Nie wyjdę stąd dopóki się nie dowiem i sama ci czegoś nie powiem. -warknęłam wyciągając nogi i poprawiając szlafrok.

-W takim razie możesz już zacząć budować sobie szałasik, czy jakieś inne gówienko, bo ja nie mam nic ci do powiedzenia w tej sprawie-powiedziałem obojętnie.

-Dlaczego nie chcesz powiedzieć? To jakaś straszna tajemnica? Znam tajniejsze. I dlaczego tak mnie traktujesz? Jakbym była twoim wrogiem. Im bardziej mnie odpychasz ty bardziej ja do ciebie lgne

-To nie jest twój interes, detektywie-wywróciłem oczami-Osoby, które wciskają nos w nie swoje sprawy, są tak traktowane-powiedziałem przeczesując włosy palcami-Nawet nie wiem, co ty tutaj robisz. Sama mówiłaś, że mam się do ciebie nie zbliżać i nie odzywać.

-Będę wciskać nos we wszystko co dotyczy ciebie. -warknęłam. -A ty jakbyś zareagował gdyby ktoś na ciebie nawrzeszczal a potem kazał wypieprzac? Az dziw ze mnie nie uderzyles. Chociaż może i szkoda bo wtedy zapamiętałabym to na dłużej i sama bym się do ciebie nie zbliżała. Teraz juz jest za późno.