Wielka Sala

Popatrzyłam na niego prze chwile po czym wytarłam dłonie w serwetkę i powoli wzięłam koszulke, zaciskajac na niej dłonie.
— Rozumiem.— powiedziałam cicho, przewracając ja na prawa stronę i składając w schludna kostkę na swoich kolanach. Nie podniosłam juz po tym głowy.

- Nie wiem co rozumiesz, ale i tak pewnie nie zrozumiem alfo - odparłem, wkładając na siebie koszulkę, którą miałem na początku.
- Chyba powinnaś zmienić napis na koszulce - mruknąłem.

— Rozumiem ze nie chcesz sie "chwalić" tym ze jesteśmy razem. Nie wiedziałam. Przepraszam. — powiedziałam skubiac krawedz koszulki.
— Na jaki?— burknelam przekrzywiajac lekko głowę zeby zasłonić sie włosami. Czułam na sobie wzrok tej puchonskiej szmaty ktora chyba nie wiedziała ze cześciej bywam w ich domu niz swoim.

- "Jestem betą swojej alfy" - odparłem, proponując jej to zdanie zamiast "mam dziewczynę".
- Nie to, że nie chcę się chwalić, ale nie jesteś moją dziewczyną - mruknąłem.

– Tak. Masz racje. Nie jestem nia. — powiedziałam zagryzając wargę mocno. Uniosłam koszulke za pomocą magii lekko w gore, mniej wiecej na wysokość na ktorej znajdowałyby sie moje oczy gdybym siedziała wyprostowana. Nie podnoszac nawet wzroku, podpaliłam ją zaklęciem a materiał zaczął dziko płonąć.

- Dlaczego to zrobiłaś? - spytałem zszokowany - Mogłaś po prostu napis zmienić - dodałem.
Patrzyłem cały czas na Rian, która siedziała cicho.
Jak słup soli. Jedyne co ją odróżniało to, to że oddychała.

– Bo mogłam. – powiedziałam prosto, podnoszac głowę i zdmuchujac ostatni listek popiołu ktory został po koszulce. Przesunęłam talerz z domkiem z frytek i przysunelam czysty, nakładając na niego wszystko ci sie dało k zaczynajac jeść zeby tylko sie zapchać i nie musieć nic mowic.

- Rian powiesz mi co jest czy będziesz milczeć? - spytałem, patrząc na nią.
- Bo robisz wszystko by nie mówić - mruknąłem.

— Nieprafda. Jeftem głodna. — powiedziałam niewyraźnie, spoglądając na niego z wypchanymi policzkami.
— Nic nie jeft. Jeft ok.

- Nie jesteś - odparłem spokojnie.
- Mówiłaś mi, że nie jesteś głodna, gdy się Ciebie pytałem - mruknąłem.

— Kłamałam.— powiedziałam przełykając jedzenie i biorac sie za kolejna porcje.
— Nie musisz na mnie czekać. — dodałam nie patrzac na niego.

- Teraz kłamiesz - mruknąłem, kładąc łokieć na stole i opierając policzek o dłoń.
- Ale będę czekał. W końcu powinienem czekać na swoją dziewczynę - odparłem.

Na moment sie zawiesiłam, przestajac przeżuwać.
— Przestan. — powiedziałam po chwili.
— Nie jestem twoja dziewczyna. Powiedziałeś to chwile temu. Wiec Przestan.

- A ty zaznaczyłaś, że nią jesteś, przez koszulkę, która niedawno spłonęła - mruknąłem.
- Nie zamierzam. Wolę żebyś zaczęła się drzeć niż siedziała cicho - dodałem.

— Owszem. Bo przez moment oszalałam. Wiem jaki masz do tego stosunek. Związek ze mna to ostatnia rzecz jaka byś chciał. — powiedziałam na moment urywajac by zmusić sie do połknięcia.
— Dlaczego mam sie drzeć? Nic nie zrobiłeś. Przypomniałeś mi jedynie o tym ze na nic wiecej nie moge liczyć.

- Ja już nie wiem co mam z Tobą począć - mruknąłem.
- Do deresji mnie doprowadzisz - dodałem i zabrałem z jej domku frytkę.

— Nic. Pieprz i rób to co do tej pory. — odparlam.
— Za tydzień podetnę sobie żyły a za miesiąc skocze z wieży. — dodałam.
— Właśnie rozwalasz nam garaż

- Nawet tak nie mów - warknąłem.
Spojrzałem najpierw na Rian, a potem na dom z frytek.
- Nam garaż? - spytałem, a nastepnie wyciągnąłem kolejną frytkę.
- To musi być trochę większy ten garaż - zaśmiałem się.

— Nie mowie. Planuje. — odparlam. — Po co? Masz prawo jazdy?— zapytałam unoszac brew. — Zrob sobie własny domek!— warknelam.
— Nie mow tego wiecej dobrze? Ja w zamian tez nie bede o tym mowic i ci sie narzucac.

- Czego mam nie mówić? - spytałem, unosząc brew.
Już coraz mniej rozumiałem, a gdy zacząłem myśleć było jeszcze gorzej.

— Ze.. Nie jestem twoja dziewczyna. Ja to wiem. — dodałam szybko. — Teraz juz na pewno.. wiem. Ale nie mow tego na głos.. Używasz wtedy takiego tonu.. Po prostu tego nie rób. Okej? Ja juz nie bede ci sie narzucac.

- W tym momencie dramatyzujesz - odparłem.
- Nie używam żadnego tonu, mówię to normalnie, a w twojej główce koduje się, że jak mówię Ci, że nie jesteś moją dziewczyną to już używam jakiegoś okropnego tonu tylko po to by to podkreślić - mruknąłem, rozglądając się po sali - a tak nie jest.

— Aha. W porządku. — powiedziałam i przestałam na moment jeść. Dramatyzuje. Cudownie.
— Dobrze. Przepraszam. Juz nie bede zwracać uwagi na to co mówisz. I jak mówisz. A przynajmniej nie bede mowila o tym na głos.

- Teraz to ja się zastanawiam jakim cudem nie kłóciliśmy się przez pierwsze miesiące - odparłem.
- To jest aż niesamowite, że się nie kłóciliśmy dzień w dzień - dodałem, spoglądając na nią.

— Bo chodziło tylko o seks. — powiedziałam i spojrzałam na niego.
— I teraz tez tak bedzie. Wracamy do tej relacji. — odparlam poważnie.

- Śmieszna jesteś - odparłem.
- Już nie da się do tego wrócić - mruknąłem, nalewając do pucharu kawy.

— Da. — powiedziałam. — I właśnie ci mowie ze do tego wracamy. Nie chcesz to nie. Możemy sie pożegnać. — dodałam starając sie trzymać w sobie. Dłonie zaczely mi drżeć wiec Zacisnelam je na krawędzi sukienki.

Słysząc jej słowa wstałem od razu i uśmiechnąłem się do niej smutno.
- Nie sądziłem, że każesz mi wybierać, pomiędzy tymi wartościami - mruknąłem, spuszczając wzrok na podłogę.
Już wiedziałem co mam zrobić i wystarczyło 5 minut by to zrobić.
Wyszedłem sali najszybciej jak mogłem i skierowałem się w stronę pokoju.

Next > Dormitorium Puchonów

— Tyler...— Zaczesalam, podnoszac głowę ale ten juz odszedł od stołu, następnie wychodząc z sali.
Jak zwykle nie rozumiał...
Podniosłam sie z ławki po czym jak najprędzej pobiegłam za nim.



Next: Dorm Puchonow

Gdy dotarłam pod WS, zatrzymałam sie przed wejściem nie wiedząc w ktora stronę mam sie udać.
Spojrzałam na Tylera starając sie uważnie dobrać słowa i jednocześnie powiedziec cos sensownego.
— To... Ja... mm..— zaczelam wskazując kciukiem na swoj stol.

Gdy tylko wszedłem za dziewczyną, prawie na nią wpadłem przez to, że nagle się zatrzymała.
- Rian - westchnąłem, obejmując ją w talii i kładąc podbródek na jej ramieniu - Jeżeli chcesz usiąść sama przy swoim stole to mi to po prostu powiedz - odparłem spokojnie.

— No... Nie chce ale... No...— mruknelam sama nie wiedząc co powiedziec. Nie chciałam sie z nim rozstawać nawet na czas posiłków ale tez nie byłam pewna czy zniesie taka dawkę mojej osoby na dzien..

- I co ja mam z Tobą zrobić - zaśmiałem się i splotłem nasze dłonie, a następnie skierowałem się w stronę jej stołu, bo wiedziałem, że Puchonka, której tak bardzo nienawidzi siedziała przy moim stole.
Gdy tylko zająłem miejsce przy stole Ślizgonów, spojrzałem na dziewczynę czekając aż usiądzie.

— Małego kotka...— mruknelam uśmiechając sie lekko gdy złapał mnie za rękę.
Nie odrywałam od niego wzroku gdy ciągnął mnie za sobą.
Dopiero po chwili zdałam sobie sprawe z tego ze siedzi i czeka az zrobie to samo. Szybko zajęłam miejsce obok niego. — Jestes prawo czy leworęczny?

- A to ma jakieś znaczenie? - spytałem z uśmiechem, gdy zajęła miejsce obok mnie.
- Czy po prostu twoja ciekawość nie zna granic? - dopytałem.

— Ma. Duże. W tej chwili. — odparlam patrzac na niego poważnie.
– Ale fakt. Moja ciekawość nie ma granic.

- To zależy co robię - odparłem po chwili zastanowienia.
- Ale jeżeli chodzi Ci o jedzenie to umiem się posługiwać widelcem prawą i lewą ręką - zaśmiałem się.

— No przeciez nie pytam ktora lapka sobie walisz słoneczko. — warknelam i chwyciłam go prawa dłonią za jego lewa.
— Tak w ogole to dobrze wiedziec ze umiesz sie posługiwać widelcem..

- Wiesz, już nie muszę, bo mam Ciebie - odparłem, patrząc jej w oczy.
- Hahahaha - zaśmiałem się sztucznie - nie śmieszne - dodałem po chwili.

— No widzisz... Jaka fajna ze mnie łapka...— odparlam z lekkim uśmiechem.
— Ja tam sie śmieje... Ona tez. — dodałam ciszej, wskazując na pierwszoklasistke z burza kręconych, blond włosów która chichotala zakrywając usta.

- Zdecydowanie nie tylko łapka - mruknąłem.
Popatrzyłem na dziewczynę, która zapewne miała 15 lat.
- No tak zapomniałem przecież wy to ten sam rocznik - odparłem, ponownie patrząc na dziewczynę.

Zmrużyłam oczy i syknelam na chłopaka.
— Posuwasz nieletnia pedofilu. — odgryzlam sie.
— Posuwasz... Ruchasz az sie kurzy..

- I nadal będę to robić - mruknąłem, przysuwając się do dziewczyny.
- Ale przynajmniej nie narzeka, poza tym...chce więcej - odparłem - a ja zrobię wszystko, by poczuła się zajebiście - szepnąłem do jej ucha

Przygryzlam wargę slyszac jego szept i czujac jego gorący oddech na szyi.
— Skad masz pewność ze chce wiecej? Powiedziała tak?— zapytałam zwilzajac usta językiem.

- Nie musi mówić. Ważne że to pokazuje - mruknąłem, oddalając się od niej.
- Chcesz kawę? - spytałem, napełniając swój puchar.