Wielka Sala

Uśmiechnelam sie lekko na jego słowa wypowiedziane z wielka pewnością.
— Nie Dziekuje. — powiedziałam przyglądając sie mu. Nachylilam sie do jego ucha.
— Napiłabym sie soku ale jest dosyc zimny... A ja nie mam na sobie bielizny. — odparlam uśmiechając sie. Przygryzlam lekko płatek jego ucha i zastekalam cicho.

Słysząc jej słowa, przy odkładaniu naczynia, dzbanek wymsknął mi się z rąk, ale na szczęście oprócz okropnego hałasu nic się nie stało.
Nie wiedziałem do czego chce doprowadzić, ale jezeli do tego bym zaczął się z nią pieprzyć na oczach wszystkich, to bardzo dobrze jej to wychodziło.
Zagryzłem wargę i jedyne co robiłem to patrzyłem jej w oczy, bo innymi częściami ciała nie mogłem poruszyć.

Uśmiechnelam sie lekko cmokajac ustami gdy zabrzęczał dzbankiem. Kochałam jego reakcje. Odsunęłam sie i wyprostowalam spoglądając na swoj pusty jeszcze talerz.
Sięgnęłam po kubek i lekko uniosłam go do góry.
— ... Dostane soczku? Moze byc którys ze stołu...— odparlam uśmiechając sie znacząco.

- Nie, nie dostaniesz - odparłem spokojnie, a przynajmniej się starałem.
- Napijesz się czegoś ciepłego - dodałem, nie patrząc na nią.

— Domyslam sie... Ale tak przy wszystkich..?— zapytałam szczerząc sie jak wariatka.
— A jak ładnie poproszę? — dodałam lekko zwilzajac górna wargę językiem.

Ona doskonale zdawała sobie sprawę co ze mną robi i z tego korzystala jak tylko się dało.
- Nawet jak ładnie poprosisz - mruknąłem, spoglądając na nią.

— A jak poproszę kogos innego?— zapytałam przygryzajac krawedz kubka.
— Soczki sa zdrowe...— powiedziałam i ukradkiem obnizylam temperaturę jego kawy.
— To chce twoja kawę.

- Jak poprosisz kogoś innego, to pewnie Ci naleje - odparłem.
- Ta są zdrowe i dobre, jak masz na sobie bieliznę - mruknąłem, biorąc kubek z kawą w rękę.
- A co z nią zrobiłaś? - spytałem, czując że naczynie nie jest już takie ciepłe jak było.

— Wypełniłam miłością...— powiedziałam trzepocząc rzęsami.
— Wydaje mi sie... Czy boisz sie... Zobaczyc to o czym teraz myślisz? Albo inaczej... Boisz sie ze inni zobaczą to... Co moze sie stać gdy napije sie soczku... albo twojej kawusi..— dodałam nadal sie uśmiechając.

Przełknąłem ślinę i wystawiłem w jej stronę swoją kawę, podwyższając jej temperaturę.
- Proszę bardzo pij - odparłem z uśmiechem.
Gdy odebrała ode mnie naczynie przybliżyłem się do jej ucha.
- Nie tego się obawiam - mruknąłem - tylko tego co może się stać po tym jak to zobaczę - szepnąłem, a następnie przygryzłem płatek jej ucha, by ponownie się odsunąć.

Poczułam lekki dreszcz gdy przygryzł płatek mojego ucha.
Postanowiłam dać mu chwile przerwy.
— Podasz mi te fryty?— zapytałam wskazując na miskę z ciepłymi frytkami.

- Je też zamroziłaś? - spytałem, ale sięgnąłem po frytki i postawiłem przed nią.
- Uwielbiam Cię, ale za trudno jest się przy Tobie powstrzymać - mruknąłem pod nosem.

— Wręcz przeciwnie. — powiedziałam i na moment zawahałam sie, trzymajac miskę. W koncu postawiłam cała przed sobą i nalałam sobie w jej rogu duża ilośc ketchupu.
— To chyba dobrze. Lepiej tak niz gdyby seks ze mna czy dotykanie mnie, miałoby cie odpychać.

- W niektórych sytuacjach było by lepiej, gdybyś choć była dla mnie neutralna - odparłem i wpadłem na pomysł.
- W 30 minut zdążymy zjeść? - spytałem dziewczynę.

Spojrzałam na chłopaka gdy zadał pytanie. Zzezowałam na frytki które wystawały mi z usta i przytaknelam głowa.
— A co?— zapytałam.

- Nic tak tylko pytam - odparłem.
Zacząłem zastanawiać się jak brzmiało zaklecie, które działało tylko 30 min. Miało mi ono pozwolić na trzeźwe bez emocjonalne myślenie, co oznacza, że cokolwiek by nie chciała, nie reagowałbym już w ten sposób.
Położyłem dłoń na jej udzie, bo należało mieć z tą osobą kontakt cielesny i zamykając oczy, wyszeptałem zaklęcie.

Zmarszczyłam brwi nie wiedząc o co chodzi.
Gdy mnie dotknal, poczułam co robi. Ehh... chyba naprawde za bardzo na niego działałam.
Skoro juz mogłam to nalałam sobie chłodnego soku i opróżniłam kubek, od razu rejestrując reakcje mojego ciała. Mógł używać zaklęć. Ale to nie znaczy ze staje sie głuchy i ślepy. Jak zaklęcie minie, dopiero sie zacznie. I ile w ogole zadziała.

Wiedziałem jak zaraz po nałożeniu czaru, dziewczyna nalewa sobie upragnionego soku, a jej sutki od razu stwardniały, ukazując się tym samym na bluzce.
Jednak tym razem nie poczułem żadnego przyciagania. Wreszcie nie musiałem ze sobą walczyć, po prostu teraz przychodziło mi dużo prościej.
Zabrałem z miski stojącej przed dziewczyną, dużą garść frytek i polałem je majonezem.
Gdy tylko zjadłem pierwszą frytkę dotarło do mnie jak głodny jestem.

— Dlaczego dotknąłeś moich frytek?! — oburzyłam sie.
— Jest tyle innych misek... TA JEST MOJA!— warknelam. — Ty... Frytkowy pedofilu... Zibaczysz co sie stanie jak ci zaklęcie minie... Zobaczysz... Stwierdzisz ze jednak wolałbyś go nie uzyc...

- Nie widzę by była podpisana - zaśmiałem się, zajadając frytkami.
- Troszczę się o twoją figurę - dodałem z uśmiechem.
- Raczej nie...Teraz to żałuję, że wcześniej go nie używałem - mruknąłem.
- Nie wiem co miałoby się stać, bym tak pomyślał - stwierdziłem.

— Bo kiedy minie, wszystkie emocje które teraz nie zadziałały, zadziałają pozniej. Jednocześnie. Także powodzenia skarbie...— powiedziałam uśmiechając sie niczym wcielenie diabła.
— A od mojej figury to ty sie... Wole spalać kalorie niz je ograniczać... Mozesz mi pomoc w spalaniu zbędnych kalorii...

- A może po prostu mi minie i nic się nie stanie - stwierdziłem z uśmiechem.
- Ale jeśli będzie tak jak mówisz, to przez jakiś czas nie wejdziesz do mojego pokoju - odparłem.
- Dlaczego wiedziałem, że to powiesz? - spytałem, przekrzywiając głowę.

— Jak to nie? Ja na razie nie zamierzam z niego wychodzić w ogole. — odparlam unoszac brew.
— Moze dlatego ze juz mnie troszkę znasz?

- To w końcu będziesz musiała - odparłem z diabelskim uśmiechem.
- Albo po prostu staniesz się ofiarą skumulowanych emocji - stwierdziłem.
- To też jest możliwe - mruknąłem.

— Hmm... To chyba wole opcje numer dwa..— odparlam z uśmiechem, nie patrzac na niego.
— A nawet prawdziwe.

- A ja wolałbym nie, bo zawsze się po tym kłócimy - mruknąłem, patrząc na jej profil.
- Bardzo prawdziwe, ale i tak znam Cię tylko trochę - odparłem z lekkim uśmiechem.

– Ze... Ze po seksie?— zapytałam zerkając na niego.
— To musimy przestać. — powiedziałam wiercąc sie lekko.
— Bo reszty nie chcesz poznać. — dodałam wzruszając ramieniem.

- Tak po seksie - odparłem, wpychając w siebie kolejną frytkę.
- Gdyby to u nas takie proste było - zaśmiałem się kładąc dłoń na jej udzie.
- Chcę - mruknąłem - chcę poznać Cię całą - dodałem.

— U nas nic nie jest proste. — powiedziałam z lekkim uśmiechem głaszcząc go po dłoni.
— Naprawde chcesz?— zapytałam wpatrując sie w niego.

- Zgadzam się Rian - mruknąłem i spojrzałem na zegarek, który odliczał minuty do końca czaru.
- Tak, naprawdę chcę - mruknąłem - Długo Cię znam a i tak za mało wiem.

Spuscilam na chwile wzrok po czym pocałowałam go w ramie.
— Powiem ci co tylko chcesz. — powiedziałam i napiłam sie soku, wracając do jedzenia frytek.
— Wierzysz w reinkarnacje?

- Nie - odparłem, jedząc frytki z majonezem.
- W ogóle w nic nie wierzę - dodałem po chwili.
- A ty w nią wierzysz tak? - spytałem, zerkając na nią

— Nie. Tak pytam — odparlam wzruszając ramieniem.
— Chciałam zapytać czym chcesz byc w drugim wcieleniu..

- Człowiekiem - odparłem - ale lepszym - dodałem.
- Jakoś nigdy o tym nie myślałem - mruknąłem, przestając jeść - zawsze żyje chwilą.

— Rozumiem. — powiedziałam przytakujac głowa. Wyprostowalam sie i rozejrzałam po stole.
– Zajrzyj co jest w tamtym dzbanku. Bo juz nie chce soku dyniowego..

- I już mi rozkazuje - westchnąłem, kręcąc głową i podnosząc się lekko, by dosięgnąć dzbanek i położyć go przed dziewczyną.
- Proszę bardzo - dodałem i powróciłem do jedzenia frytek

Zajrzałam do naczynia z zadowoleniem odkrywając w nim sok pomaranczowy.
Nalałam go do kubka i upiłam łyk.
— Przyzwyczajaj sie..— dodałam z uśmiechem.

- Chciałabyś skarbie - odparłem.
Spojrzałem jak nalewa sobie soku, a następnie go wypija.
- Widzę, że korzystasz z mojego czaru lepiej niż ja - zaśmiałem się.

— A dlaczego nie?— zapytałam i zerknęłam w dół na swoja bluzke. Zostałam tak przez chwile po czym powoli nachylilam sie blizej stołu i wolna ręka lekko sie zakryłam chrzakajac.

Widząc jej kolejne ruch, po raz któryś z kolei rozejrzałem się po sali. Widziałem, ze patrzą na Rian, jak wygłodniałe psy na szynkę i to dosłownie, bo niektórzy otwierali usta. Brakowało tylko wystawionych jęzorów. Jedyne co mnie powstrzymywało od zrobienia czegokolwiek to czar i chociaż po upłynięciu tych 30 minut...teraz już tylko 15...będę się okropnie czuł, to i tak było warto.
- I tak, każdy już zobaczył, co miał zobaczyć - mruknąłem.

Spojrzałam na Tylera marszcząc nos i prostując sie.
— Mas racje. Równie dobrze mogłam tu przyjść w tym co chciałam założyć. — odparlam.
— Myślałam ze zaklęcie jeszcze działa.

- Szczerze to tak. Mogłaś tak przyjść - odparłem, przekręcając głowę w jej stronę.
- Bo działa - mruknąłem, przekrzywiając głowę - gdyby nie zaklęcie nie byłbym taki spokojny - dodałem.
- Ale to i tak nie zmienia faktu, że widzę jak na Ciebie patrzą -powiedziałem i ruchem dłoni zatoczyłem koło.

— To chyba za słabo bo czuje ze zaczynasz sie denerwować..— odparlam.
— No to co ze patrza? Przeciez to nie znaczy ze mogą cokolwiek wiecej tak?

- Nie zaczynam - odparłem z uśmiechem - teraz mam to gdzieś - dodałem, ponownie zajadając sie frytkami.
- Przecież nie mówię, że nie mogą tak? Po prostu stwierdziłem fakt- mruknąłem.

— Dobrze. — odparlam po czym przytuliłam sie do jego ramienia.
— Muszę z toba o czyms pogadac. Tylko bez nerwow okej?