Pokój Wspólny

Lewą ręką chwyciłem jej dłoń, prawą położyłem w talii dziewczyny. Poprowadziłem nas powoli, w rytm granej przez Letycję muzyki. Patrzyłem w zielone oczy dziewczyny, a na moich ustach tańczył niemrawo uśmiech.

Oparłam swoją drugą rękę o ramię Morta. Po chwili wpadłam na pomysł aby trochę się podwyższyć. Stanęłam na palcach i dałam poprowadzić się Krukonowi. Po chwili zrezygnowałam z pomysłu i stałam już normalnie. Jakiś czas wpatrywałam się w oczy Morta, ale potem mój wzrok przeniósł się na nasze dłonie. W porównaniu do jego była taka niewielka. Potem ponownie spojrzałam na chłopaka chwilę patrząc na usta. Odgoniłam od siebie tą myśl i ponownie popatrzyłam w jego oczy.

W myślach dziękowałem losowi, że w mugolskiej szkole zostałem wkręcony do klubu tańca towarzyskiego. Przynajmniej umiałem to i owo, a dzięki temu zamiast wciąż spoglądać na stopy mogłem patrzeć na Samanthę. Szkoda tylko, że jej koszula była tak luźna... Nagle zatrzymałem się i przez chwilę bez słowa patrzyłem na twarz dziewczyny, a później pochyliłem się i niepewnie ucałowałem jej usta.

Zaskoczyło mnie to co zrobił. Po chwili poczułam jak się rumienię i odwzajemniłam pocałunek. Wyszło to dość niezdarnie i żeby się nie wywrócić przytrzymałam się łapiąc za ramiona chłopaka.

Przytrzymałem ją w pasie, gdy się zachwiała i po chwili się odsunąłem. Nasz pierwszy pocałunek był krótki i niepewny. Uśmiechnąłem się i pogładziłem kciukiem jej policzek.
- Chyba oboje mamy niewiele doświadczenia, co? - zapytałem cicho.

-Ja go nie mam-odparłam lekko zakłopotana. Nie słyszałam już skrzypiec. Czy Letycja już poszła spać? Spojrzałam na Morta i uśmiechnęłam się.

Odsunąłem się od dziewczyny i spojrzałem przez okno.
- Nie opłaca już się kłaść - stwierdziłem. - Pójdę się przebrać - powiedziałem.
Wziąłem z kanapy książkę, po którą tu przyszedłem i skierowałem się do swojego dormitorium. Po drodze jeszcze się odwróciłem, posyłając dziewczynie przelotne spojrzenie.

*Następny w dormitorium*

Podążyłam wzrokiem za chłopakiem, a potem poczułam się zmęczona. Położyłam się na kanapie bokiem i momentalnie zasnęłam.

Weszłam do pokoju wspólnego. Trzymałam jak zwykle swój szkicownik i kilka ołówków. Po raz kolejny nie mogłam zasnąć. Usiadłam na kanapie nakrywając się szczelnie kocem i zaczęłam rysować. Kwiaty. Związałam włosy z tyłu aby nie zasłaniały mi kartki.

Wszedłem do pokoju wspólnego znudzony, trafiłem na Samanthę. - O, hej abstynentko.

-Hm?-mruknęłam podnosząc wzrok z kartki-O,hej Val-powiedziałam i zamknęłam szkicownik-Co tam?-spytałam uśmiechając się lekko.

Usiadłem obok niej, wziąłem szkicownik i zajrzałem do niego, przejrzałem kilka rysunków. - Hm, co tam? Jestem pod wrażeniem Twoich zdolności. A u Ciebie jak?

-W sumie nic ciekawe...-przerwałam kiedy chłopak przeglądał moje rysunki-Zostaw to-powiedziałam i próbowałam zabrać mu mój szkicownik.

Oddałem jej szkicownik marszcząc brwi. - Skąd taka reakcja? Świetne są.

Schowałam szkicownik za swoimi plecami i okryłam się ponownie kocem. Było tu ewidentnie za zimno-po prostu nie lubię jak ktoś na to patrzy. Z resztą może być lepiej-mruknęłam i rozpuściłam włosy potrząsając lekko głową, wzięłam gumkę, która spadła na kanapę i założyłam na prawą rękę.

- Narzekasz, jest na co popatrzyć. Nie zależy Ci na tym, by ktoś docenił Twoją pasję?

-Nie zależy-mruknęłam patrząc w kominek.

- Hm, rozumiem - wzruszyłem ramionami i ziewnąłem. - Sporo jest ogólnie krukonów?

-Jest..-zaczęłam liczyć na palcach tych, których poznałam-Jest Letycja, Gabi, ty, ja i tamten Preston-powiedziałam marszcząc brwi.

- Aaaa... Ten słynny Preston... A reszta, poza Prestonem, jest okej?

-Letycja czasem ma senne odpały, ale tobie nic nie grozi-parsknęłam patrząc na chłopaka-Gabi nie znam, ale wydaje się okej-wzruszyłam ramionami.

- Senne odpały? - zmarszczyłem brwi.

-W sumie ciężko to wyjaśnić-powiedziałam wzruszając ramionami-Zasypia, robi coś, a potem nie pamięta, że to robiła. Zwykle dziwne rzeczy z dotykaniem innych,

- Wow, widzę, że w tej szkole są naprawdę ciekawe. Jedna to psychopatka chcąca kroić plastikowym nożem, jeszcze inna maca przez sen, jeden napastuje dziewczyny - pokręciłem głową.

-No nie za dobrze to brzmi-zaśmiałam się zakładając włosy za ucho.

- Chyba ja jedyny jestem tu normalny - przewróciłem oczami i "załamany" schowałem twarz w dłoniach.

-No a ja to nie jestem?-spytałam unosząc brwi.

- Aaaa... No to jeszcze Ty - oparłem się o kanapę, ręce opuściłem na swoje boki.

-Ale ty jesteś-prychnęłam wywracając oczami. Wyciągnęłam zeszyt zza pleców, bo zaczął uwierać i położyłam go na stoliku.

- Cogito ergo sum - wzruszyłem ramionami i odchyliłem głowę by spojrzeć na sufit.

-Hm?-spojrzałam na Vala zdziwiona-Co ty powiedziałeś?-spytałam dalej na niego patrząc.

- Z łaciny: myślę, więc jestem - wyjaśniłem z rozbawieniem.

-Ah-mruknęłam. Jak mogłam tego nie wiedzieć? Ehh. Ponownie spojrzałam w kominek. Przypominał mi się Mort. Tęskniłam za nim. Schowałam głowę pod kocem. Wcale nie płacze, nie. Tylko coś wpadło mi do oka.

- Oczy Cię pieką? - spojrzałem na nią nie pokazując przejęcia, które się we mnie obudziło.

-Wszystko jest okej-powiedziałam cicho. Przetarłam oczy-Wszystko jest okej-powtórzyłam dla bardziej dla siebie.

- Więc czemu się mażesz? - spojrzałem znów na nią.

-Wcale się nie mażę-burknęłam pociągając lekko nosem.

- Właśnie widać, Pani Twarda i Bez Emocji.

Nie odpowiedziałam tylko zacisnęłam usta i wpatrywałam się w kominek, unikając wzroku chłopaka.

- Jak myślisz, czy jeśli dodam parówkę do parówki, to stężenie kartonu zabije Hankę?

-Jaką Hankę?-spytałam unosząc brwi.

- Mostowiak - założyłem nogi na stół.

-Kto to jest?-powiedziałam w końcu patrząc na chłopaka pytająco

- A nic, taka z jednego polskiego serialu, wjechała w kartony i zginęła.

-Okej? To trochę dziwne-zaśmiałam się.