Pokój Wspólny

- Taaa... Racja - ziewnąłem przeciągle i nagle zasnąłem.

Zauważyłam, że Val zasnął. Aa, okej? Niepewnie przysunęłam się i zaczęłam go szturchać w policzek-Oooobudź się-westchnęłam nie przestając.

Spałem spokojnie dalej ignorując co robi.

Zmarszczyłam brwi. Niewiele to dało. Skoro zasnął, to po co mam go budzić? Wzięłam szkicownik i nakryłam go moim kocem, po czym podreptałam w stronę dormitorium.

Wszedłem z Samanthą na rękach, położyłem ją na kanapie i przykryłem kocem. Sam usiadłem bok, wyjąłem książkę - horror ulubionego pisarza i zacząłem czytać. Nie czułem się w ogóle senny.

Spałam spokojnie, czasem coś mruknęłam.

Wyglądała uroczo, gdy tak spała. Obdarzyłem ją krótkim spojrzeniem i wróciłem do lektury.

Poczułam chłód. Po raz kolejny mój sen zmienia się w koszmar. Skuliłam się w rogu kanapy. Nie mogłam się obudzić.

Zerknąłem na nią, moją uwagę zwrócił jej niespokojny ruch. Westchnąłem zastanawiając się. Może czas na dzień dobroci dla zwierząt? Usiadłem teraz obok jej głowy, podciągnąłem jej tułów na swoje kolana i objąłem ją, zacząłem głaskać po głowie uspokajająco. - Samantha, to się nie dzieje naprawdę, nie ma się czego bać - mówiłem do niej cicho.

-Przestańcie- powiedziałam słabym głosem i zaczęłam się trząść. Słyszałam jakiś cichy głos. Nie rozumiałam czego mówił.

- Sam - powiedziałem głośniej nie przestając jej głaskać. - To się nie dzieje naprawdę, to jedynie sen, nie bój się.

Otworzyłam oczy. Zaczęłam się rozglądać- C-Co tu się stało?-spytałam i gdy zauważyłam, że siedzę na kolanach chłopaka momentalnie poczerwieniałam.

- Miałaś jedynie jakieś niefajne sny - wzruszyłem ramionami i położyłem ją na łóżku. Sam wstałem i wyszedłem na chwilę, wróciłem z dwoma energetykami, które miałem w kufrze, podałem jej jeden i otworzyłem swoją puszkę. - Dlatego nie śpisz? - spojrzałem za okno.

Spojrzałam na energetyk i odstawiłam go na stolik- No można tak powiedzieć- powiedziałam i wzięłam koc, który leżał na kanapie i narzuciłam go sobie na ramiona.

- Nie napijesz się? - zapytałem i usiadłem na parapecie, wziąłem pierwszy łyk ulubionego napoju.

-Nie- odparłam spadając wygodniej.

- Chcesz porozmawiać o tym co Ci się śniło? - przesiadłem się na fotel po drugiej stronie stolika.

-Nie- powiedziałam i spojrzałam na niego, a potem zerknęłam na okno.

- Lepiej jest wyrzucić z siebie emocje niż je tłumić w sobie. Prędzej czy później kumulują się i jest jeszcze gorzej - usiadłem wygodniej, wręcz się rozłożyłem w łóżku.

-Nie chcę ci tego mówić- powiedziałam marszcząc brwi.

- Nie wydaję się godny zaufania? - uniosłem brew i wypiłem kilka łyków.

-Może- powiedziałam. Przypomniałam sobie o czymś-Val? Jaki ostatni rysunek widziałeś w moim szkivowniku?- spytałam patrząc na niego.

- Był jakiś rysunek, może nawet chłopak, na odwrocie było napisane coś dłuższego, nie zdążyłem nawet przeczytać bo wyrwałaś mi go z ręki.

-Masz go więcej nie ruszać- powiedziałam podnosząc się. Poszłam na chwilę do dormitorium i schowałam w kufrze szkicownik. Wróciłam mając w niewielkim opakowaniu czekoladę.

Było tam coś, co było odpowiedzią, jaką chciałem uzyskać. Zdecydowałem jedno - że będę musiał to przeczytać kiedyś. Byłem dosyć ciekawską osobą. Dopiłem napój do końca - smacznego.

-Dzięki-powiedziałam i wzięłam kostkę-Chcesz?-spytałam patrząc na niego.

- Chętnie - wziąłem jedną i zjadłem. - Co lubisz robić jeszcze poza szkicowaniem?

-Czytać-uniosłam wzrok na sufit-Czasem też śpiewam, ale nie za dobrze mi to wychodzi-zaśmiałam się odgarniając włosy.

- Śpiewasz? - uniosłem brew. - Chętnie posłucham -przeczesałem włosy palcami.

-To nic takiego-wzruszyłam ramionami.

- Czego się boisz? Nie jestem osobą, która wyśpiewa, będzie biegła przez całą szkołę i Cię wyśmiewała. Nie jestem kretynem - westchnąłem.

-To co mam zaśpiewać?-spytałam patrząc na niego. Wzięłam kostkę czekolady i zjadłam ją.

- Jakąś swoją ulubioną piosenkę - położyłem się w fotelu.

Przymknęłam oczy. Na początku cicho zaczęłam nucić. No dalej! Jakbyś była tutaj sama. Zaraz potem płynnie zaczęłam śpiewać. Przerwałam kiedy głos mi lekko się załamał.

Zamknąłem oczy i jej słuchałem. - Masz dobry głos, ogólnie umiesz śpiewać, tylko że nie masz pewności siebie, co?

Otworzyłam oczy-Dzisiaj jest wypad do Londynu, wybierasz się?-spytałam patrząc na Krukona.

- Hmmmm... No możnaby iść.

-Raczej się pytałam czy ty idziesz?-powiedziałam poprawiając włosy-Ja się nie wybieram-zaśmiałam się.

- Czemu się nie wybierasz? Nie masz dość siedzenia w Hogwarcie?

-Nie. Z resztą i tak nie mam, co robić w Londynie-powiedziałam odgarniając włosy.

- Sporo jest rzeczy do robienia, nie tylko schlanie się - wzruszyłem ramionami.

-Kto powiedział, że to mam na myśli?-uniosłam brew patrząc na chłopaka.

- A czy ja mówię, że mówiłaś? - wzruszyłem ramionami. - Jest przecież park, fontanna... Most taki duży ładny.

-Widziałam, wiele razy, więc dla mnie to nic niezwykłego-odparłam i poprawiłam rękaw swetra

- Hm, jak wolisz - wzruszyłem ramionami i otworzyłem kolejny napój, napiłem się.