Pokój Wspólny

Usiadłam wygodniej i zerknęłam na kominek. Po dłuższym czasie przebywania z Valem, jakoś czułam się swobodniej.

- Za zimno trochę - westchnąłem i różdżką zwiększyłem ogień w kominku, od razu cieplej się zrobiło. Założyłem ręce za głowę leżąc na łóżku i patrząc w sufit.

Poczułam suchość w gardle. Wstałam i poszłam do dormitorium po butelkę wody. Zwykle miałam kilka w kufrze. Wróciłam trzymając szkicownik, który kupiłam z Mortem. Ten był pusty. Usiadłam na kanapie i próbowałam odkręcić wodę-Ej Val...Odkręciłbyś?-spytałam kierując w jego stronę butelkę.

- Pewnie - wziąłem butelkę i odkręciłem z łatwością. - Masz jeszcze jeden szkicownik? Jeden nie wystarczy?

-Ten możesz zobaczyć-powiedziałam-Ale ostrożnie-dodałam i wzięłam butelkę wody, a szkicownik położyłam na stoliku.

- Spokoknie - wziąłem szkicownik i zacząłem go przeglądać. - Fajnie, żeby coś tutaj było.

Uśmiechnęłam się-No pełnym bym się nie chwaliła-powiedziałam upijając łyk wody.

- Jesteś taka wstydliwa, że aż kusi, by Cię zawstydzać, wiesz? - zaśmiałem się.

-Na co by ci to było?-parsknęłam patrząc na niego.

- Dla osobistej satysfakcji, a na cóż innego - prychnąłem z rozbawieniem.

Cicho parsknęłam i upiłam łyka wody-W takim razie życzę powodzenia-mruknęłam ścierając kilka kropelek, które spadły mi na wierzch dłoni.

- Dziękuję, ale chyba się nie przyda.

-Czyli jednak nie zamierzasz tego robić?-spytałam odkładając butelkę na bok.

- To będzie tak łatwe, że powodzenie nie jest mi potrzebne - dopiłem napój do końca i puszkę rzuciłem w kąt pokoju do kosza.

Poprawiłam swoje włosy i patrzyłam na niego-Mhhhm, na pewno-mruknęłam i wzięłam kostkę czekolady.

- Nie wierzysz mi? Żebyś się tylko na tym nie przejechała - zaśmiałem się.

-Mhhhm-mruknęłam i ponownie napiłam się wody-Nie wiem właściwie, co niby jest takiego ciekawego w zawstydzaniu mnie?-spytałam patrząc na chłopaka pytająco.

- Już mówiłem co jest. Satysfakcja.

Przewróciłam oczami-To zmarnowanie czasu-parsknęłam.

- A co mam lepszego do robienia w tym miejscu?

-W sumie to nie wiem-wzruszyłam ramionami.

- Lekcji nie ma, szkoła wydaje się jakby umarła - zacząłem podrzucać poduszkę, którą świsnąłem z kanapy. - Opowiedz mi coś, cokolwiek.

-Nie mam nawet czego opowiadać-powiedziałam i położyłam się na plecach.

- Nic? Totalnie nic? - uniosłem pytająco brew i rzuciłem w nią poduszką.

Poduszka odbiła się od mojego brzucha i spadła na podłogę-Okeej?-mruknęłam. Pochyliłam się i wzięłam ją-No, nie mam o czym-wzruszyłam ramionami ponownie wracając do poprzedniego leżenia na plecach.

- Zaraz tu umrę z nudów - przewróciłem oczami.

-No to...Opowiedz coś, o sobie-powiedziałam po chwili.

- Nie wiem, czy jest coś ciekawego do opowiadania o mnie. Zależy, co uznajesz za ciekawe i co chcesz usłyszeć - ziewnąłem.

-Cokolwiek-wzruszyłam ramionami i rzuciłam w niego poduszką-Jak ziewasz to chociaż zakryj usta ręka-mruknęłam i usiadłam normalnie. Oparłam brodę o kolano i patrzyłam się na niego-Więc?

Złapałem poduszkę i znów zacząłem ją podrzucać. - Nie jest tak łatwo opowiedzieć byle co. Nie miałem zbyt wielu przygód w swoim krótkim życiu.

-Żyjesz dłużej ode mnie. Więc opowiedz coś. Cokoooolwiek-westchnęłam patrząc na niego.

- Mój pierwszy raz też się w to wlicza? - uśmiechnąłem się łobuzersko.

-To mnie nie interesuje- powiedziałam. Bo... Nie interesowało, prawda?

- Kurde, naprawdę nie wiem co opowiedzieć - westchnąłem.

-No to super, rozmowa-zaśmiałam się patrząc na sufit.

- To Twoja wina, przynudzasz! - zaśmiałem się i rzuciłem w nią znów poduszką.

-Teraz ci jej nie oddam-powiedziałam łapiąc poduszkę i obejmując ją rękoma.

- Jest jeszcze druga - wychyliłem się po drugą z kanapy i zacząłem sobie podrzucać. - I co teraz, Samantho?

-Pffff-parsknęłam obejmując poduszkę-Mam tarczę-powiedziałam unosząc ją do góry.

- Niewiele Ci ona da - prychnąłem i wykorzystałem przerwę między poduszką, by rzucić nią w jej twarz. - 1:0 dla Gangu Valącego!

Podniosłam po raz kolejny poduszkę z podłogi i objęłam ją-Teraz mam dwie-powiedziałam-Jaki gang?-uniosłam brew patrząc na niego.

- Wymyślone na poczekaniu - machnąłem ręką i podszedłem do Krukonki. - A teraz ładnie i grzecznie oddaj mi poduszkę.

-Nie-parsknęłam chowając je za siebie-Trafiły do mnie, a ty nimi tylko rzucasz-powiedziałam patrząc na niego-Ze mną będą bezpieczniejsze-zaśmiałam się/

- Bo zabiorę Ci je siłą - z rozbawieniem zagroziłem jej palcem. - Oddaj po dobroci.

-Nie-zaśmiałam się ściskając mocniej poduszki-Nie zamierzam ich tobie oddać.