Pokój Wspólny

- I to ma być zachęta?

-A na co liczyłeś? Na zmianę pampersa, kaszkę i buzi na dobranoc?

- Nie jestem Tobą by na to liczyć - zaśmiałem się.

-O Chryste! Już wolałabym się... Z kałamarnicą pocałować! A tfu! Ciebie to tylko trzonkiem od miotły. Puszczaj mnie zboku bo... Bo.. Itachi się dziwnie patrzy!

- Itachi w Japonii, w sumie we Włoszech też, widział o wiele więcej niż teraz - odpowiedziałem jej z rozbawieniem i puściłem ją. Znów się półpołożyłem na kanapie wygodnie.

-No i super! -zarzuciłam na niego koc po czym wskoczylam na niego bokiem, opierając się o kanapę. -Wygooooodnie.-powiedziałam wiercąc się i wbijajac mu łokieć w brzuch. -Łeeee

- No chyba sobie żartujesz! - zrzuciłem ją na kanapę obok siebie i zarzuciłem na nią koc.

-Aua..-jęknelam. -Moje żeberko... teraz umrę. .-powiedziałam ściągając z twarzy koc. -Potargałeś mnie! I nie rozpychaj się tak grubasie. .-dodałam uśmiechając się i znowu wbijajac mu łokieć w bok,

- I kto to mówi? - poduszką zręcznie odgrodziłem się od jej łokcia. - Spokojnie, tłuszcz Cię tam ochroni - zaśmiałem się.

-O ty! Ja jestem chudziutka i leciutka jak piórko. .-zaparłam się kolanami o oparcie i plecami zepchnelam go z łóżka, -I jak ci się tam leży skarbie!

Wskoczyłem z powrotem na łóżko i bezczelnie się uśmiechnąłem. - Bardzo dobrze, dziękuję za troskę - zaśmiałem się.

Pokazałam mu język. -Zachowujemy się tak, jakbyśmy znali się nie wiadomo ile lat..-dmychnęlam sobie we włosy które zakryly mi twarz. -Jesteś głupek

- To mój urok! - zawołałem z dumą i podrapałem za uchem Itachiego, który dziwnie nam się przyglądał.

-Tak sobie wmawiaj...-Powiedziałam cicho.-Czuj się zaszczycony mą osobą. -dodałam zamykając oczy na chwile.

- I wzajemnie - odpowiedziałem krótko i rzuciłem na nią swojego kota.

-Aua.. Chodź kiciuśśś... Idziemy spać. .-przytuliłam kota, układając się wygodnie. -Kizi mizi

Zaśmiałem się lekko i wstałem. - Ja już lecę spać, dobranoc... Jak masz na imię tak w ogóle?

-SooAh debilu...-Powiedziałam otwierając oczy. -Dasz mi dzisiaj Itachiego? Bo mimo wszystko trochę mi tam samotnie w dormitorium. ..-zapytałam wstając z kotem na rękach.

- Pewnie, tylko go nie zaprzytulaj na śmierć. Dobranoc - zniknąłem w drzwiach swojego dormitorium.

-Chciałbyś być na jego miejscu! I masz mnie jutro obudzić na śniadanie bo będę głodna! -krzyknęłam na odchodne po czym O szłam do siebie, wraz z kociakiem.

Wróciłam do pokoju wspólnego i usiadłam na kanapie. Zrzuciłam szpilki z nóg po czym podciagnelam kolana do klatki piersiowej i oparlam łokieć o prawe oparcie. Chwyciłam jedna z poduszek po czym położyłam ja sobie na kolanach a na niej notes który otworzyłam na drugiej stronie. Kliknęłam długopis i zamyśliłam się chwilę. Nadal nie wiem co z Carlem. A zostało mi mało czasu. Ehh..Zaczęłam myśleć nad tekstem piosenki.

Wyszedłem z dormitorium i skoczyłem na kanapę. - No hej mordeczko, co tam robisz? - zapytałem patrzać na kartkę SaaOh? Jak jej szło? Kur... de, zapomniałem.

-Nosz. ..-warknęłam bo przejechałam długopisem po kartce kiedy Az wskoczył na kanapę. -Pisze. MORDECZKO. Co u Ciebie? -zapytałam pisząc jeszcze raz ostatnie zdanie pierwszej zwrotki, po koreańsku.

- SaaOh, spokojnie, spokojnie, nie stresuj się - Co piszesz?

-Piosenkę. . Chwila.. Jak ty mnie nazwałeś?

- A co? Nie wiem czy dobrze zapamiętałem Twoje imię, może się pomyliłem - wzruszyłem ramionami i się nachyliłem do kartki. - O, Koreański.

-To jest SooAh.. Wystarczy Soo. No a jaki..? Chiński? Nie no w sumie głupi przykład bo też znam ale no. Znalazłam pianino w pustej klasie!

- Nadaje się w ogóle do gry? Jeśli w pustej klasie, to miałbym wątpliwości - oparłem się o mebel.

-O dziwo tak! Naprawdę! Nawet grałam dzisiaj na nim!

- Szok! Może miał na sobie jakieś zaklęcie, które zapobiegło rozstrojeniu - wzruszyłem ramionami i znów położyłem nogi na stoliku.

-Nie wiem ale najważniejsze że jest dobre! -powiedziałam podekscytowana jak małe dziecko. -A ty gdzie byłeś?

- Ja? Spałem w dormitorium.

-Oo.. Kreatywnie widzę. ..-zasmialam sie zamykając notes.

- Jak zawsze. W końcu ja to ja - ziewnąłem jeszcze nie przebudzony do końca. - Zaczynam mieć tryb nocny jak chomik.

-Fuj... Obrzydliwe.-powiedziałam wzdrygajac się.

- Kiedyś mi się śnił chomik nawet - spojrzałem w sufit.

-Mnie kiedyś pogryzł chomik.. Dzięki pewnemu PRZYJACIELOWI -Spojrzałam na niego.

- Wybacz - uniosłem ręce w obronnym geście. - No, ale śniło mi się, ze zapukał do mojego domu, był w garniturze, dał mi walizkę pełną marihuany. Powiedział, że to część pierwsza od szefa, a następna będzie jutro. Po czym odjechał w kołowrotku w pizdu - wzruszyłem ramionami.

-Coo....-Zaczęłam się śmiać na głos. Zasłoniłam usta dłonią, cichnąc. -Sorry...

- Spoko, każdy się z tego śmieje - zaśmiałem się.

Miałam na myśli swój śmiech ale skoro tego nie skomentował to znaczy że nie było tak źle haha -Trochę dziwne masz te sny.. Śniło ci się kiedyś coś normalnego?

- Wliczamy w to łyse wiewiórki? - spojrzałem na nią.

Wszedłem do pomieszczenia, który miał być pokojem mojego nowego domu. Na kanpie siedziała dwójka ślizgonów, podszedłem do nich ochoczo, szybko lustrując ich swoim dokładnym wzrokiem.

-Łyse.. Wiewiórki? Ee. . No raczej nie.. -kątem oka zobaczyłam że coś się porusza. -Az... Tam coś jest czy..Nie? -zapytałam nie chcąc się odwracać.

Przeniosłem wzrok na jakiegoś nowego z domu. - O biały luju, w końcu jakieś towarzystwo. Chodź do nas - zachęciłem go machnięciem ręki.