Sala wejściowa

Ciezko było sie nie uśmiechnąć gdy słyszałam jego reakcje. Reakcje które chciałam słyszeć.
— No... a cos ty myślał? Bez urazy ale no... Grunt ze jestes ładniutki

- Auć - mruknąłem, mrużąc oczy - zabolało - dodałem.
- No tak to się najbardziej liczy - stwierdziłem, przejeżdżając językiem po wargach.
- Chociaż dobre tyle co nie?

Rowniez zmrużyłam oczy i wciągnęłam seksownie powietrze przygryzajac wargę.
— No... Przynajmniej z zewnatrz jest na co popatrzeć. — zasmialam sie.

- Nikt Ci od wewnątrz nie każe - zaśmiałem się.
- Chyba twoja pora na spanie właśnie minęła. Nie wiem jak tu zaśniesz bez wieczorynki - mruknąłem

— Mi nie ale tobie ktos by mógł. — powiedziałam znacząco unoszac brew.
— Ja tez nie wiem... Poszukam jakiegoś Gryfona albo Krukona ewentualnie Slizgona i którys mnie ulula nie?

- Jakoś nigdzie nie widzę damy w potrzebie - mruknąłem, rozglądając się po pomieszczeniu.
- Zakładam, że jak ładnie poprosisz to któryś się zgodzi - odparłem.

— Prosić?— zapytałam unoszac brew.
— Myślisz że te cycki kiedykolwiek kogos o cos poprosiły?— prychnelam.
— Nie badz śmieszny. Dobrze wiesz ze nie.
Ja je muszę o nic prosić. Poprosiłam raz. Dostałam odmowę i wiecej nie poproszę.

- Nie prosiłaś - zaśmiałem się, patrząc na nią.
- No chyba że o czymś nie wiem, to wtedy dajmy na to, że nie słyszałaś tych słów - odparłem.

— I juz nie poproszę. — powiedziałam poważnie.
— Powiedz poważnie. Tylko... Powiedz prawdę chociaz raz. — odparlam.
— Dlaczego tu siedzisz?

- Jak mam Ci powiedzieć prawdę skoro nie wierzysz w żadne moje słowo? - spytałem.
- Gdy mówię Ci prawdę nie przyjmujesz jej do wiadomości - mruknąłem.
- Nie wiem co chcesz w tym momencie usłyszeć, ale jak zaczniesz mi wierzyć to wtedy spytaj się o prawdę - odparłem.

— Zadałam ci pytanie wiec odpowiedz. Nie prosiłam o wykład tylko o odpowiedź. — powiedziałam unoszac brew.
— Mówisz czy mam sobie stad pójść?

- I tak mi raczej nie uwierzysz - mruknąłem.
- Ale tak, krótko bez zagłębiania się w historię to...zależy mi na Tobie - odparłem, spoglądając na nią.

— Oh naprawde?— zasmialam sie.
— A z jakiegoż to powodu?— zapytałam siadając po turecku i okrywając sie kocem.
— Nie jest ci zimno?

Wiedziałem, że mnie wyśmieje. Po prostu czułem to od chwili gdy zadała mi to pytanie, dlatego nie chciałem nic jej mówić. Mogłem skłamać i lepiej bym na tym wyszedł.
- Nieważne - mruknąłem, opierając łokieć na kolanie, a na głowę na dłoń.
- I nie, nie jest mi zimno - dodałem.

— Odpowiedz. — kazałam wpatrując sie w niego.
— Albo jesli nieważne to dlaczego nie odejdziesz stad? Po co ciagnąc do kogos kto nie mysli o to w taki sposób jak ty o nim? Hm?

- Jeju, jak Ci tak bardzo przeszkadza moja obecność i chcesz, żebym stąd wyszedł to proszę bardzo - odparłem zdenerwowany i wstałem z podłogi.
- Przepraszam, że zająłem twój cenny czas, gdy mogłaś się nieźle bawić - warknąłem.

— Nie przeszkadza. Po prostu chciałam wiedziec. Ale jak to taki problem to moze faktycznie lepiej spadaj stad. Nara. — rzuciłam nie patrzac na niego.
— Wybaczę ci ten jeden raz. Ale spokojnie. Nadrobię.

- O to chodzi, że kurwa nic do Ciebie nie dochodzi - warknąłem.
- Chcesz prawdy, a gdy Ci ją mówię to albo twierdzisz, że kłamię, albo mnie wyśmiewasz - dodałem wkurzony.
- Mam dosyć tego, że pomiatasz mną jak jakąś jebaną zabaweczką, którą dla Ciebie nie jestem i nigdy nie będę - powiedziałem.

Gdy warknął na mnie po raz kolejny odkąd go znam, mimowolnie spięłam kazdy najmniejszy mięsień w swoim ciele i lekko przymknelam oczy.
— Pierdol sie...

- Wow - udałem zaskoczenie.
- Chyba cofasz się nieźle w rozwoju, skoro tylko takie słowa mówisz praktycznie co 10 minut - mruknąłem
- Gratuluję inteligencji - dodałem z sarkazmem.

Powoli podniosłam sie na równe nogi i poprawiłam top następnie podnoszac wzrok na chłopaka i zbliżając sie maksymalnie.
— Za kogo ty sie masz co?— zapytałam
— Nie masz prawa mnie oceniać. Rozumiesz? Nie wolno ci smieciu.

- Sory ale ja w porównaniu do Ciebie mam poczucie własnej wartości - odparłem.
- Śmieciem możesz nazwać Ślizgonów - dodałem - ale nie mnie, bo nim nie jestem - mruknąłem.

— A ja z jakiegoś powodu straciłam poczucie własnej wartości. — odparlam.
— Słoneczko. Dobrze wiesz ze Slizgoni sa sto razy lepsi niz Puchoni. Zal dupe ściska ze trafiłeś do gownianego domu co?

- To je kurwa odzyskaj - mruknąłem.
- Skoro są lepsi to zapierdalaj do nich, po co siedzisz z Puchonem skoro jestem sto razy gorszy od Ślizgonów - odparłem.

— Po co?— zapytałam kręcąc głowa.
Na jego kolejne słowa, nieco sie zawiesiłam gapiąc sie w jego oczy.
— Bo...— zaczelam ale urwałam i odsunęłam sie. Spuscilam wzrok i odwrocilam sie, zabierając koc z podłogi i otrzepując by złożyc.

- Bo co? - spytałem.
- Nie potrzebuję łaski Rian - mruknąłem.
- Ale nawet jeśli właśnie z tego powodu to zrobiłaś to i tak dziękuję - stwierdziłem.

— Bo żaden Slizgon nie jest toba. — powiedziałam składając koc w kostkę i przyciskając go do piersi. Nie odwrocilam sie do chłopaka.
— Dobranoc.

- Tak masz rację - odparłem.
- Żaden Ślizgon, nie jest na tyle głupi, by dać się obrażać dziewczynie młodszej o dwa lata. Masz rację tylko Puchoni są jacyś pierdolnięci i traktują równo, ale jak widać źle im to wychodzi - odparłem.

— No to sie odwdziecz. — powiedziałam odwracając sie i szybko do niego podchodząc.
— Wyrzuć to z siebie, daj w twarz i spluń. No zrob to. Smialo.

- Nie mam zamiaru - odparłem, patrząc na nią.
- Ty to robisz i wystarczy. Nie mam zamiaru Cię upokarzać - mruknąłem.
- Chciałem spędzić tylko trochę czasu z Tobą, ale jak widać, za dużo chcę - stwierdziłem.

— Juz to zrobiłeś. — odparlam.
— Ja tez wielu rzeczy chciałam. I żadnej nigdy nie dostałam. — dodałam robiąc krok w tył.
— Czuje ze muszę taka dla ciebie byc...

- To bądź, ja już i tak straciłem nadzieję - mruknąłem.
- Rób co chcesz, ale nie myśl, że dam Ci się non stop upokarzać - stwierdziłem - Bo tak na pewno nie będzie - dodałem.

Po jego słowach wbrew mojej woli, łzy stanęły mi w oczach.
Uśmiechnelam sie na sile.
— Trzmaj sie..— powiedziałam lekko unoszac dlon i wycofując sie do wyjścia.

- Nie - mruknąłem.
- Teraz to tu zostaniesz - odparłem, chwytając ją za nadgarstek i ciągnąc na schody.
- I nie obchodzi mnie co chciałaś robić po wyjściu stąd - dodałem i usiadłem na 3 stopniu.

— Nie mozesz kazać mi tu zostac. — odparlam.
— Skoro cie nie obchodzi to dlaczego mnie zatrzymujesz?— zapytałam czujac jak niewidzialna gula staje mi w gardle.
— Jestem dziewczyną jak każda inna w tej szkole. Do tego cie obrażam, bije i poniżam.

- To Ciebie Rian to nie obchodzi - mruknąłem, ciągnąc ją tak by usiadła przede mną.
- Tak, racja - odparłem - i do tego znaczysz dla mnie wiele więcej od wszystkich dziewczyn razem wziętych - dodałem

— Ilu juz to powiedziałeś?— zapytałam siadając na schodach.
— Wierzą w to chociaz?— dodałam znow wpatrując sie w jego oczy.
Za każdym razem gdy to robiłam, czułam ze jest to jedyna rzecz jaka chce robic w zyciu.

- A wierzysz w to? - spytałem, przekręcając głowę.
- Jak odpowiesz na to, to jest to także odpowiedź ba pierwsze i drugie pytanie, które mi zadałaś - dodałem.

— Chce wiedziec o co w koncu chodzi...— odparlam dopiero po chwili.
— Ja... Chyba jestem zmeczona. Tym wszystkim. — powiedziałam wstając ze schodów.
— Ta cała sytuacja jest chora a ja jestem... za słaba zeby sie z tym wszystkim zmierzyć...

- Czyli nie zostaniesz ze mną jeszcze chwilkę? - spytałem, patrząc na nią.
Co miałem jej powiedzieć niby...że chcę by spędziła ze mną trochę czasu?...że nie chcę by szła tam gdzie mnie nie będzie?...że chcę by w końcu odzyskała wspomnienia? Wszystko co bym powiedział wyśmiałaby na starcie.

— Przeciez toba pomiatam. — przypomniałam mu jego słowa.
— Dlaczego tak bardzo zalezy ci na mojej obecności?

- Bo to robisz - odparłem.
- A mimo to wolę być pomiatany przez Ciebie niż spędzać noc z inną a tym bardziej widując Cię z innym facetem przy boku - mruknąłem.

— Nie wolałbyś byc z inną? Ktora cie zadowoli? Bedzie robiła co jej każesz i z ktora spędziłbys miło nic?— zapytałam przyglądając mu sie. Usiadłam z powrotem stopien niżej, wciskając sie miedzy jego nogi i opierając sie o niego plecami.

- Ty też możesz to zrobić - powiedziałem, owijając ją szczelnie kocem.
- Poza tym już się powiedziałem na ten temat - mruknąłem.

— Nie. Nie moge. — odparlam zadzierając głowę do góry by na niego spojrzeć.
— Mam poczucie własnej wartości. Ale łatwiej jest myślec o sobie tak, jak myślą inni.