Sala wejściowa

Zaczęła szybciej wciągać powietrze i cofnęła uszy węsząc. Jakaś dziewczyna na schodach. Stała i patrzyła na nią. Nie była pewna czy ujawnić się czy nie. Racja, mogła, jednak znając podejście ludzi, często traktowali ją gorzej przez jej zmiennokształtność. Można było zawsze uciec i wrócić przemieniona, ale nie wiadomo było, czy nie odeszłaby w tym czasie. Wzrok miała podejrzliwy i zlękniony. A co jeśli wzięła ją za wilka? Może się boi? Wyglądała w sumie jak wilk, jedynie z długą, napuszoną sierścią. Wstała i podeszła krok starając się zachowywać przyjaźnie.

Przygryzłam wargę, rozdarta czy podejść, czy uciekać. Z pewnością nie traktowałabym jej gorzej, nie ja. Wiedziałam, że to nie wilk. Może i strachliwa byłam, ale widziałam sierść. Rozejrzałam się na boki, zastanawiając co robić i jaką decyzję podjąć. Westchnęłam w końcu i również zrobiłam krok do przodu. Zdecydowałam się w końcu zaufać. Raczej byle zwierzę tak łatwo by nie weszło do Hogwartu, od razu by było zauważona. Przycupnęłam i utkwiłam w niej swój wzrok.
- Hej? - odezwałam się w końcu, chcąc się upewnić, że jest uczniem.

Odskoczyłam lekko zaskoczona, co musiało być dość zabawne. Myślałam chwilę, w końcu usiadłam i próbując utkwić w czymś wzrok; odpowiedziałam.
-Hej...
Czyli dziewczyna zauważyła, że nie jest zwierzęciem. Podobno lekcje z przemiany własnego ciała były trudnymi zajęciami, choć ona nie miała nigdy z tym szczególnego problemu. Większym problemem było raczej nie raz utrzymanie ludzkiej postaci, przez jej geny zdarzało jej się nie móc kontrolować. Oczywiście, mogłaby, ale będąc pełnej krwi wilą.

Zamurowało mnie. Czy animagowie jako zwierzęta mogli normalnie mówić? Nie pamiętałam. A było uważać na lekcjach transmutacji! Aż zaklęłam w myślach. Dobra, zacznijmy od tego, czemu w ogóle woli tą formę, a nie inną. Podeszłam krok bliżej i się zatrzymałam, coby jej bardziej nie wystraszyć.
- Emmm... - zaczęłam niepewnie, układając odpowiednie słowa.
- Nie będzie ci wygodniej rozmawiać w ludzkiej formie? Myślę, że tak byłoby lepiej... - zaproponowałam niepewnie.

-Um... Spróbuję...
Z lekkim trudem przemieniła się starając się powstrzymywać następną przemianę z powrotem w zwierzę.
-Wybacz, to pod wpływem stresu...
Odparła spuszczając wzrok i gładząc ramię dłonią.

- Och... Rozumiem - kiwnęłam głową, patrząc na nią i mierząc wzrokiem od stóp do głów. Nie kojarzyłam jej za nic, ani wcześniej, ani później. Jedna wielka niewiadoma kim ona była. Może się przeniosła? Może jakaś nowa? Wyglądała młodo.
- Zapewne nowa? Pewnie to oczywiste pytanie, jeśli się pomyliłam to wybacz - uśmiechnęłam się słabo i teraz już bez oporu podeszłam.
- Czym się tak stresujesz?

-Umm... Tak, zostałam przeniesiona, wcześniej miałam nauczanie prywatne. Ze względu na moją naturę, jestem trochę... Inna..?
Powiedziała niepewnie. Nie wiedziała, czy z góry się przyznawać, że trafiła do szkoły magicznej posiadając jedynie 1/4 krwi.
-A stresuję się całą tą sytuacją, nie wiem nawet gdzie teraz się zgłosić...

- Ach... W sumie to... - zastanowiłam się chwilę, co widać było po mojej twarzy. Normalnie posłałabym ją do Jamesa, ale miałam teraz w tym momencie wątpliwości. Nie wiedziałam czemu, ale nie był już dyrektorem. Poza tym była Ilaria, ale ona... Była jaka była. Z pewnością umiałaby pomóc, ale jej charakter... Zacisnęłam usta w wąską linię.
- W sumie to znam jedną nauczycielkę, która umie bardzo dobrze pomagać. Jest dyrektorką.

-Oh, dobrze by było. Mam już załatwione papiery, przydział, jednak nie wiem co teraz ze sobą zrobić. Pewnie wypadałoby kogoś poinformować o moim przyjeździe, jednak nie wiem, gdzie mogłabym to zrobić. Zostało mi polecone, by nie plątać się tu, ponieważ niektóre miejsca nie są dostępne dla uczniów.

- Tak, ale to się tyczy niektórych miejsc trzeciego piętra, pewnego działu w bibliotece oraz zakazanego lasu. Chcesz to możemy razem poszukać pani dyrektor, co Ty na to? - spytałam i poprawiłam sobie włosy szybkim ruchem. Dziewczyna wydawała się ciekawa, a to z jakiego jest domu okaże się później.
- Swoją drogą, w jakiej szkole byłaś wcześniej?

-Jasne, dzięki za pomoc... - powiedziała, po czym pierwszy raz niepewnie się uśmiechnęła. - Nie chodziłam do szkoły. Miałam nauczanie indywidualne, w domu. Gdy okazało się, że mam wystarczająco duże zdolności magiczne, przyznali mnie tej szkole.

- A... Myślałam, że indywidualne w jakiejś szkole... - podrapałam się nerwowo po karku i ruszyłam z nią w stronę drzwi.
- Może najlepiej będzie się udać w stronę pokoju nauczycielskiego. Sala pewnie będzie zamknięta, a składzik.. Za często w nim nie jest. Do pokoju za nic się nie odważę zapukać.

-Dlaczego? - spytała niepewnie, nie będąc pewna, czego by mogła się spodziewać. Jeśli ta dziewczyna się boi, to dlaczego ona miałaby się nie bać? Ona przecież powinna tym bardziej, przecież nie zna tu ani ludzi, ani panujących zasad.

- Bo... Nie przepada ogólnie za uczniami. Ma naprawdę rozległą wiedzę i w wielu sytuacjach umie pomóc, ale gdyby robiła w swoim pokoju coś ważniejszego... Na pewno byśmy skończyły gorzej, niż zwykłym wyleceniem ze szkoły - wyjaśniłam jej i poprawiłam swoją szatę.

-Jak to? - spojrzała już poważnie przestraszona.
-Nie możemy głosić się gdzie indziej?

- Możemy jedynie do pokoju nauczycielskiego się udać i mieć nadzieję, że ona tam będzie - zacisnęłam usta w wąską linię.
- Możemy w sumie do Jamesa, ale jestem pewna, że pani Ilaria pomogłaby o wiele lepiej i szybciej.

-No dobrze... - odparła ulegle. Nie wiedziała trochę co zrobić. Mogła zostać wyrzucona? Tak od razu? Przecież tak chciała rozwinąć swoje magiczne umiejętności, przyniosłaby dumę rodzinie...Po prostu musiała się tu uczyć.

Tak, mogła zostać wyrzucona, gdyby wbiły w trakcie seksów Ilarii i Anastasii. Cieszyłam się, że się ze mną zgodziła. Szybkim krokiem dotarłam do drzwi, przez które przeszłam. Oczywiście zostawiłam je otwarte dla.... Chwila, jak jej w ogóle było na imię?
/zt x2 do pokoju nauczycielskiego

Nie będąc już w Wielkiej Sali, oparłem się o balustradę schodów, a talerz jak i kubek postawiłem na niskiej kolumnie za mną. Założyłem rękę na rękę i w takiej pozycji czekałem, aż Ślizgonka do mnie dołączy.

Zdjęłam koc z ramion i przewiesilam go prze rękę idąc w strone chłopaka. Poprawiłam kota w ramionach
— Po co miałam tu przyjść?— zapytałam ciekawa.

- Żeby już wrócić do dormitorium, ale jak chcesz to możesz tam wrócić, a ja jeszcze poczekam - westchnąłem nie ruszając się z miejsca.

Pokręciłam głowa.
— Nie chce. Juz skończyłam jeść. — powiedziałam patrzac na niego z dołu. Moj wzrost czasami był naprawde żałosny.

- Chyba twój kot skończył jeść, ty nic nie tknęłaś - odparłem - i tak, uprzedzając twoje pytanie, obserwowałem cię. A teraz prowadź - westchnąłem i ruchem ręki wskazałem, żeby szła przodem.

Otworzyłam usta zeby zacząć się bronić ale jego następnie słowa szybko mi je zamknęły.
Westchnęłam lekko i ruszyłam powoli po schodach lekko się chwiejac.

Next:Dorm Slizgonek

Widząc, że dziewczyna rusza do przodu, obróciłem się zabierając jedzenie i picie dla niej, także idąc w kierunku jak mniemam jej dormitorium

Next > Dormitorium Ślizgonek

Nie myliłam sie. Tak jak myślałam moja sunia po spacerze leżała w wielkich drzwiach sali wejściowej. Podeszłam do niej z płaczem i ukleknelam, przytulając sie do niej.
— Chodz Księżna. Idziemy. — powiedziałam prostując sie po chwili.
— Nie chca nas tu. Chodz. Wiem ze chcesz wrócić do domku. Chodz. — dodałam a gdy pies tracił mnie nosem w policzek, siadając przy tym, wstałam i pociągnęłam ja za obroże lekko.
— Chodz skarbie. — powiedziałam pociągając nosem.

Next: Dormitorium Krukonek

Widząc, że Damon czeka, aż poprowadzę go do swojego dormitorium, uśmiechnąłem się lekko i ruszyłem przodem by poprowadzić mojego pupila.
Dziwiłem się, że był tak posłuszny, ponieważ miał dopiero 2 lata, a zachowywał się jakby miał co najmniej pięć.
Co chwila patrzyłem czy za mną idzie, bo nigdy nie wiadomo co może go zainteresować.

Next > Dormitorium Puchonów

Gdy znalazłem się w wybranym przez siebie miejscu, odwróciłem się do dziewczyny.
- Co się dzieje? - spytałem głośniej, czekając na jej odpowiedź.
- I nie mów, jak zwykle, że nic, bo nawet ślepy by zauważył - mruknąłem.

Zatrzymałam sie gwałtownie gdy Tyler sie odwrócił.
Zadarłam głowę do góry by widziec go spod daszka czapki i zamyśliłam sie.
Wzruszyłam ramieniem, chrząkajac i jednocześnie kichając w futro Magnusa w które schowałam twarz. Poczułam jak zwierzak wbija mi pazurki w ramie. Znow spojrzałam na Tylera i wyszczerzylam sie.

- Co jest? - spytałem, zniecierpliwiony, stukając palcami w poręcz schodów.
Przybliżyłem się do dziewczyny i zabrałem jej czapkę, by lepiej przyjrzeć się jej twarzy, ponieważ, czapka zasłaniała mi połowę jej twarzy.

Mruknelam niezadowolona, rozglądając sie i przyglądając włosy wolna ręka.
— Nic...— wychrypialam, spuszczając wzrok. — Idziemy?— zapytałam a raczej tym razem wypiszczalam.
Przynajmniej juz wiem ze alkohol i niska temperatura plus spanie na zewnatrz raczej troszkę mi szkodzi.

Podszedłem do niej i złapałem ją za podbródek, cały czas patrząc jej w oczy.
- Coś ty wczoraj robiła? I w takim stanie na pewno nie pójdziesz - mruknąłem.
- Najpierw się wyleczysz później pójdziesz gdziekolwiek - odparłem.

Zmuszona przez chłopaka, spojrzałam na niego.
— Nic nie robiłam...— powiedziałam cicho.
— I ide. – dodałam kichając krótko o obejmując go w pasie jedna ręka. Zacisnelam dlon na jego bluzie na plecach.

- Robiłaś, tylko robiłaś coś takiego do czego boisz się przyznać - mruknąłem.
- I nie idziesz, nawet nie dyskutuj ze mną - odparłem.
- Albo nie lepiej nie mów co robiłaś - dodałem, odsuwając się od niej gwałtownie - Nie chce wiedzieć.

Musowo musiałam go puścić kiedy sie odsunął ode mnie z mina jakby dotknal czegoś mało przyjemnego.
— Nic nie zrob-iłam...— zaskrzeczałam. Spuscilam wzrok nie patrzac na niego.
— Juz sobie ide. — dodałam odwracając sie na pięcie i naciągając kaptur na głowę.

- To powiedz mi prawdę - mruknąłem.
- Piłaś? - spytałem, przecierając twarz dłońmi.
Miałem wielką nadzieję, ze zaprzeczy.

— Nie. — odparlam zatrzymując sie.
— Byłam z małym w Hogsmeade zeby kupic grubasowi kurtke bo ta juz jest za mała. — powiedziałam urywanymi głoskami.
— O cos jeszcze chcesz zapytać? — dodałam chrzakajac.

Odetchnąłem z ulgą, choć tak naprawdę nie za bardzo mnie przekonała.
- Nie to wszystko - mruknąłem.
- Ale idź się prześpij bo najlepiej nie wyglądasz - odparłem.

— Wyglądam i czuje sie dobrze. Ale rozumiem ze mozna sie mnie wstydzić przed znajomymi. — odparlam odwracając głowę w bok jakbym chciała na niego spojrzeć.
— Baw sie dobrze.— rzuciłam i ruszyłam w stronę wyjścia z zamku.
— No ułóż sie jakos...— mruknelam do Magnusa ktory zaczął sie wiercić.

- Przestań - mruknąłem i podszedłem do niej łapiąc ją w pasie, bo ręce miała zajęte.
- Dobrze nie wyglądasz - odparłem.
- Ale jeśli jesteś pewna, ze nagle nie zemdlejesz, to przebierz się i przyjdź do mnie, chyba że wolisz się już na miejscu spotkać - dodałem.

— Nie trzeba. Ja naprawde rozumiem Tyler. — powiedziałam czujac jak moje serce przyspiesza pod wpływem jego zwykłego dotyku.
— To ze my jesteśmy razem nie znaczy ze musimy mieszać nasze światy... Luzik.

- Teraz tak jakby nie jesteśmy razem i gdyby nie to, pocałowałbym Cię, no ale cóż nie mogę - mruknąłem, zabierając ręce z jej bioder.
- Chodzi o to, ze wyglądasz jakbyś nie spała całą noc, albo co gorsza spała mając w sobie kilka litrów alkoholu - mruknąłem.

– Jak to... A... No tak..— odparlam i znow kichnęłam.
— To ide sie przebrać...— dodałam odwracając sie do niego.
— Nikt nie jest w stanie wypić kilku litrów alkoholu... Poza tym... Co ty tak ciagle o tym...

- Bo zdaje mi się, że jednak piłaś coś - mruknąłem, stając na przeciwko niej.
- I uwierz mi da sie - dodałem.
- Ale nich Ci bedzie. Idz sie przebrać.

— Chodziło mi raczej o to dlaczego tak ci to przeszkadza?— zapytałam chrzakajac lekko.
— Pije codziennie? Pije bez powodu? Z nudów?