Dormitorium Chłopców 1

- Czy ja wiem czy dramat - mruknąłem.
- Aż tak bardzo nie narzekałaś - odparłem i przykryłem ją kołdrą, tak by z jednej strony miała ciepło, a z drugiej by nie kusiła.

— Bo sie bałam ze odejdziesz. — mruknelam rozkopując sie z kołdry i kładąc sie na brzuchu.
— Ale juz wiem ze mnie nie chcesz. Wiec juz sie nie boje.

- Niby kiedy powiedziałem, że Cię nie chce? - spytałem i przykryłem ją kołdrą, gdy się obróciła.
- I dlatego mi to teraz mówisz? Bo już się nie boisz że odejdę? Wcześniej było źle, ale nic nie mówiłaś, bo tego się bałaś tak?

— Bo wiem ze i tak nie jesteś moj. I tak odejdziesz. — mruknelam.
— Przestan mnie przykrywać no..— warknelam i odrzuciłam z siebie kołdrę, przewracając sie na plecy.

- W tym momencie nie chcesz bym był twój - mruknąłem.
- A ty przestań się odkrywać. Ja tu walczę, by się na Ciebie nie rzucić - odparłem.

— Bo nie wolno mi chcieć. — westchnęłam.
— No to trudno kolego. Masz problem. Bede spała jak bede chciała....— burknelam.

- Niby kto Ci zakazał chcieć? - spytałem.
- Żebyś wiedziała mam problem - odparłem i wstałem z łóżka. Zanim jednak podszedłem do kanapy, nachyliłem się i pocałowałem ją w czoło.

— Twoi rodzice. — odparlam.
Gdy pocałował mnie w czoło, złapałam go za rękę.
— Gdzie idziesz,

- No jak to gdzie? Na kanapę - zaśmiałem się, nie myśląc nawet o tym co powiedziała bo to sensu nie miało.
- Wiesz chciałbym pójść spać - odparłem.

— A dlaczego nie chcesz spac ze mna?— zapytałam cicho, ściskając jego dlon.
— No... Chyba ze wolisz spac z dala ode mnie...— powiedziałam puszczając jego dlon.

- Gdy byłaś trzeźwa powiedziałaś, że nie ma opcji byśmy razem spali, no więc nie będę się narzucał - mruknąłem - Chociaż bym chciał - odparłem.

— Jak chcesz...— powiedziałam i przewróciłam sie z powrotem na brzuch, chowajac twarz w poduszce do ktorej sie przytuliłam.

- Skoro tak stawiasz sprawę - mruknąłem i zacząłem się rozbierać z ciuchów, a następnie, położyłem się obok dziewczyny.
- Jak to moi rodzice? - spytałem w końcu

Odwrocilam głowę w jego stronę, patrzac na niego jednym okiem.
— Co Twoi rodzice?— zapytałam.
Przesunęłam biodra w jego stronę, tułowiem pozostając w miejscu, i przerzuciłam noge przez jego biodro.

- Powiedziałaś, że zakazali Ci chcieć. Chcieć być ze mną - odparłem, patrząc na nią i kładąc dłoń na jej nodze, którą mnie oplotła.

— No bo zakazali. Nie pamiętasz?— zapytałam marszcząc brew.
— Byłeś przy tym..

- Skarbie, moi rodzice Cię nie widzieli - odparłem.
- Niby kiedy ich widziałaś? - spytałem.

— No... Przed świetami. O co ci chodzi? Przeciez byłeś... Nie byłeś tam? W sensie nie było cie tam?

- Skarbie, jak to przed świętami? - spytałem, przyciągając ją do siebie.
- Nie spotkałem się z rodziną przed świętami - mruknąłem.
- Rian powiedz mi wszystko - poprosiłem.

— Nie spotkałeś?— zapytałam marszcząc czoło.
— No... Ale ja ich widziałam...— powiedziałam powoli. Sama juz nie wiedziałam co widziałam.

- Spotkałaś ich po tym jak wyjechałaś z matką z Hogwartu? - spytałem.
- Rian, co się działo po tym jak wyjechałaś przed świętami z Hogwartu?

Zaczelam zastanawiać sie nad jego pytaniami.
— Mm Ja... Ja nie wiem...— powiedziałam patrzac na niego.
— Nie wiem...

- Rian spokojnie - mruknąłem i zacząłem głaskać ją po policzku.
- Pamiętasz jak wyjechałaś z matką z Hogwartu? - spytałem.

— Ale mojej mamy nie było w Hogwarcie...— odparlam.
— Co ty wygadujesz?

Czyli tego już nie pamiętała. Już nie wiedziałem czego mam się chwytać.
- Ooo a pamiętasz jak zerwałaś z chłopakiem? - spytałem, po chwili, przypominając sobie, że to pamięta.

— Nie zrywałam z chłopakiem... to on mnie rzucił..— odparlam.
— Ma inną..

- Ty weź mnie kurde nie denerwuj - mruknąłem.
- Jak ty go nie pamiętasz to jakim cudem wiesz czy miał inną - odparłem.

— No...— zaczelam coraz bardziej zdezorientowana.
— Tak mi... powiedział...— odparlam powoli jakby analizując każda sylabę.
— Nie wiem...

Musiałem do tego podejść spokojnie, bo ona nic tu nie zawiniła, a mój gniew w niczym nie pomoże.
- A pamiętasz cokolwiek z jego wyglądu? Albo nie. Pamiętasz ile byliście razem, tak mniej więcej? - spytałem, mając nadzieję, że to do czegoś mnie doprowadzi.

— Mmm... Niedługo... Nie wiem. Ale... Nie wiem. To nie był moj typ chyba... — odparlam siląc umysł do cofnięcia sie we wspomnieniach.

- Okej - mruknąłem, kodując wszystko w głowie. Trochę dziwnie było słyszeć od niej, że nie jestem w jej typie, ale to raczej nie było prawdą i jej pamięć nie wszystko kodowała. Jednak postanowiłem się upewnić.
- A ja jestem w twoim typie? - spytałem.

— Nie wiem... Skad mam wiedziec skoro cie nie znam?— zapytałam logicznie.
— Ale nie chce z toba byc. Nie wolno mi

- Nie wolno Ci przez moich rodziców? - spytałem, patrząc na nią.
- Czy przez coś innego?

— Nie wiem. Tyler ja nic nie wiem... Dlaczego ty mnie ciagle o cos pytasz...— jeknelam.
— Przestan mnie wypytywać o wszystko...

- Rian bo mówisz taliw rzeczy, które kupy się nie trzymają - mruknąłem.
- A ja chcę wiedzieć kiedy niby spotkałaś się z moimi rodzicami - odparłem.

— Przed swietami...— powiedziałam powoli.
— W listopadzie. Macie lustro nad kominkiem!— powiedziałam. — I długi stol... Ale to nie było miejsce do jedzenia...

- Bo to nie jest jadalnia - odparłem, patrząc na nią.
- Ja nadal nie wiem jak się tam znalazłaś, a od rodziny też się tego nie dowiem - mruknąłem.

— Wiem ze nie. — odparlam.
— A czy to chociaz ważne?— zapytałam przekręcając sie na bok i przysuwajac do niego.

- Ważne, dla mnie ważne - mruknąłem, patrząc na nią.
- Ale w końcu wszystko się wyjaśni - dodałem, oplatając ją ramieniem w pasie.
- A teraz śpij - odparłem - tylko nie krzycz rano zbyt głośno - poprosiłem.

— Nie chce spac. — powiedziałam.
— Ty tez teraz nie spij.. Badz ze mna...— dodałam.
— Nie spij...

- Przecież jestem z Tobą - mruknąłem, całując ją e usta.
- Jak zasnę to też będę - odparłem.

— Nie... Prosze cie nie spij...— jeknelam, przylegajac do niego swoim ciałem.
— Rozmawiaj ze mna.— dodałam całując go kilkakrotnie w usta.
— Prosze. Jeden raz...

- A jak sie obudzimy to nie możemy pogadać? - spytałem, patrząc na nią.
- Wyśpimy się i możemy gadać ile wlezie - odparłem.

— Nie.. Musimy teraz!— zapiszczałam.
— Musimy wszystko teraz! Juuuuuz!

- Okej - mruknąłem.
- To ci chcesz mi Rian powiedzieć? - spytałem.