Dormitorium Chłopców 1

Usiadłem i zacząłem patrzeć z przymrużonymi oczami na dziewczynę.
- I tak szybko sobie przypomniałaś, czy to wynik ognistej? - spytałem.
- Nawet nie myśl, że możesz ode mnie odejść, gdy tylko tego zachcesz. Tak łatwo nie ma Rian - mruknąłem.

— Nie wiem... — powiedziałam czujac sie dziwniej niz zanim sie tu znalazłam.
— Właśnie to robię Tyler. O to im chodziło. A ja juz nie chce walczyć. Zaakceptuje wszystko. — dodałam zakładając top byle jak.
— Mag tez nie bedzie ci sie narzucał. Pa. — powiedziałam odwracając sie na pięcie i idąc do wyjścia. Co tu sie kurwa odpierdala.

Gdy tylko wstała nałożyłem na drzwi zaklęcie, tak bym tylko ja mógł je otworzyć.
- A ja mam wiedzieć? - spytałem.
- Chcę wiedzieć to co ty teraz wiesz. Chcę wiedzieć dlaczego pamiętasz - dodałem.

Nacisnęłam klamkę ale drzwi nie ustąpiły. No tak...
— Tyler otwórz drzwi...— powiedziałam cicho.
— Prosze cie otwórz drzwi. Chce stad wyjsć. Prosze.

- Nawet nie ma takiej możliwości - mruknąłem.
- Powiesz mi co się stało od czasu gdy wyjechałaś, a potem grzecznie położysz się spać do łóżka - odparłem.
- Nie musisz się martwić o to, że będziemy spali razem, bo jeśli tego nie chcesz to rozumiem i naciskać nie zamierzam. Poza tym nie raz już spałem na kanapie - dodałem.

— Nie obchodzi mnie jak będziemy spac... Ruchales mnie nie raz a teraz mam zgrywać cnotkę ktora nie moze z toba spac? Nie badz śmieszny...— powiedziałam naciskając kilkakrotnie na klamkę i probujac otworzyć drzwi.
– Wypuść mnie stad... Błagam cie... Nie chce tu byc ani minuty dłużej... wypusc mnie słyszysz?! Błagam cie...

- Nie mówię o zgrywaniu cnotki Rian - odparłem - Chodzi o komfort i wygodę - mruknąłem.
- Nie błagaj nie zrobię tego, ale jeśli jeszcze raz naciśniesz tą klamkę to przyprę Cię do ściany i wtedy zaczniesz odpowiadać - stwierdziłem.

— To nie jakies pieprzone przesłuchanie. Tyler mowie poważnie. Chce stad wyjsć... Teraz!— powiedziałam uderzajac piescia w drzwi. Z bólu stanęły mi łzy w oczach ale nie zamierzałam sie nad tym rozckliwiac.
— Wypuść mnie stad!

- Nie no ja rozumiem, że jesteś nieugięta i w ogóle, bo to chyba jedna z cech które mamy podobne, ale dobrze wiesz, że tego nie dostaniesz - odparłem, podchodząc do niej i podnosząc ją z ziemi.
- Ale spokojnie wyjdziesz stąd - mruknąłem - Jak już zaśniesz

– Nie. Tyler. Masz mnie wypuścić teraz!— krzyknęłam.
— Nie zostane tu nawet sekundę dłużej!— zaczelam piszczeć i wierzgać sie. — Puszczaj! Nie możemy mieć ze sobą nic wspólnego! Wypuść mnie błagam!

Położyłem ją na łóżku i szybko usiadłem na jej biodrach okrakiem.
- Od jutra nawet jeśli tego chcesz to nie będziesz mnie widzieć - mruknąłem - choć zakładam, że rano znowu będziesz tą Rian, która mnie nie zna - odparłem.
- Więc teraz bądź grzeczna i po prostu idź spać, skoro nie chcesz mi na nic odpowiedzieć - dodałem.

— To Ty masz nie widzieć mnie... A nie ja ciebie...— odparlam.
— Dlaczego nie moge spac u siebie? Miedzy nami juz przeciez nic nie ma. Wszystko zniszczone. — powiedziałam.
— Po co to wszystko? Chcesz mnie jeszcze bardziej dobić? To zrob to ręcznie. Po prostu sie mnie pozbądź.

- A ja nie chcę nie widzieć Ciebie - odparłem.
- Dobijam Cię takim zachowaniem? - spytałem, patrząc jej w oczy.
- To naprawdę nie jest moim zamiarem - dodałem.

— Dobijasz. Bo wiem ze nigdy nie bedziesz ze mna. Ze nigdy nie bedziesz tylko moj. I choćbym chciała nienawidzieć cie do konca zycia, ty zawsze robisz cos... Zawsze mi przechodzi chociażby przez Twoi dotyk. Nie życzę ci żebyś kiedykolwiek był w takiej sytuacji jak ja. Żebyś poczuł jak pęka ci serce... Noe życzę ci tego Tyler. Zajmij sie swoim życiem. Żyj pełnia zycia zanim zwiążesz sie z przyszła żona. — powiedziałam z trudem. — Tak żebyś nir żałował. A reszta... Resztę zostaw mnie. Poradze sobie.

- Rian, byliśmy razem - mruknąłem, pochylając się nad nią - I jakoś nam nie wyszło, a to był krótki okres czasowy - odparłem.
- Nie wiem co sobie uroiłaś w tej swojej ślicznej główce, ale czerpię od życia garściami tylko gdy jestem z Tobą. Już nie wystarcza mi to, żeby ktoś zaspokoił moje żądze, ale żeby przy mnie był - wyjaśniłem - Mogłabyś się ze mnie śmiać w trudnych chwilach, a i tak byłoby mi lżej niż bez Ciebie - stwierdziłem.

Wstrzymałam oddech gdy zmniejszył dystans miedzy nami.
— Znajdziesz inną...— powiedziałam z trudem.
— Nie wyszło nam bo ja nie mogłam pogodzić sie z tym ze nigdy nie odwzajemnisz moich uczuć. — dodałam.
— Ale teraz to nieważne. Nie wolno nam byx razem. I tyle. Zajmij sie czyms. Zapomnisz o mnie raz dwa.

- No tak znajdę sobie inną - powtórzyłem po dziewczynie.
W sumie nie spodziewałem się tego, ale gdy tylko to do mnie dotarło, zszedłem z niej nie blokując już jej ruchów.
- No tak rozumiem - mruknąłem.
- Powodzenia z innymi - odparłem i usiadłem po swojej stronie łóżka, opierając głowę o ramę.

— Co rozumiesz?— zapytałam podnoszac sie do siadu.
— Powiedz mi co zrozumiales.— zażądałam wpatrując sie w niego.

- Nie ważne - mruknąłem - Już nie ważne - powtórzyłem.
- Przecież i tak wszystko między nami skończone - powtórzyłem jej niedawne słowa.
- W sumie, nadal nie wiem co chcesz tym osiągnąć, ale jeśli Ci się znudziłem, to naprawdę mogłaś to jedynie powiedzieć - odparłem.

— Chce wiedziec.— powiedziałam cicho.
— Chce tylko wiedziec c..— zaczelam ale wtedy dotarły do mnie jego słowa. Nim pomyslałam wymierzyłam mu policzek, zaraz ogarniając co zrobiłam.
— Przepraszam...— powiedziałam zasłaniając usta dłońmi.

Gdy poczułem mocne szarpnięcie w drugą stronę, a następnie ból w policzku, już nic nie powiedziałem, zamilkłem tak, jakby ktoś mi odjął mowę. Odruchowo przyłożyłem rękę do policzka i powróciłem do wcześniejszej pozycji.
Już po raz kolejny dostałem, więc mówienie, że się tego po niej nie spodziewałem byłoby kłamstwem.

— Przepraszam... Nie chciałam...— powiedziałam przysuwajac sie do niego i łapiąc go za rękę.
— Mozesz mi oddać. Śmiało. Przysięgam że nawet sie nie odezwę..— dodałam biorac jego dlon i klepiąc sie nia w policzek.
— Uderz... Przeżyje to... Ale chociaz powiedz mi co zrozumiałeś.... I dlaczego mówisz mi takie rezy? Chcesz doprowadzić mnie do ostateczności? Chcesz zebym zniknęła na zawsze?

- Nie dotykaj mnie - mruknąłem i wyrwałem dłoń z jej uścisku.
- Po prostu wyjdź już i kontynuuj swoje szczęśliwe życie - odparłem.
- I nie mów, że nie chciałaś, bo chciałaś i to zrobiłaś. Bardziej by pasowało słowo, że nie powinnaś no ale cóż...- westchnąłem, przejeżdżając dłonią po twarzy.

— Prosze Cię... Dobrze wiesz ze moje zycie juz nie bedzie szczęśliwe. — westchnęłam cicho.
— Bez ciebie... Chce żebyś wiedział ze kocham cie nad zycie. I nie przestane. — dodałam.
Nachylilam sie by pocałować go w usta ale zastygłam na sekundę w połowie drogi.
"Nie dotykaj mnie". Nie chciał mojego dotyku. Delikatnie wiec musnelam ustami jego ramie i powoli zsunelam sie z lozka.
— O-otworzysz mi?

- Ze mną też nie było - mruknąłem - Z tego co mi mówisz to było znacznie gorzej niż źle - odparłem.
- Takie rzeczy się już kupy nie trzymają - dodałem i machnąłem ręką, a drzwi same z siebie się otworzyły.

— Moze tak... A może wręcz przeciwnie. Nawet jak jest zle to potem jest dobrze. W naszym przypadku krótko było dobrze. Ale dla tych krótkich momentów warto było wytrzymać te zle.— odparlam ruszając do drzwi które otworzyły sie szeroko.
— Jesli Cię zranilam to przepraszam. Wybacz mi. Ale chce żebyś wiedział że to nigdy nie chodziło o to że miałam cię dość. Gdybym miała cie dość, nie pozwoliłabym sobie zrobic krzywdy. Po prostu zgodziłabym sie na zostawienie cie w spokoju. No i... w sumie to nie splunęłabym twojemu ojcu w twarz... To było troche niegrzeczne w koncu.

Gdy tylko zakończyła swój wywód zacząłem się śmiać słysząc ostatnie słowa. Nie liczyłem, ze nawet mimo różnicy wieku zachowywała się jak przy mnie.
- Chyba nie lubisz starszych facetów, zwłaszcza z nazwiskiem Rhodes, albo traktujesz ojca i syna na równi, skoro i jednemu i drugiemu plujesz w twarz - powiedziałem, dalej się śmiejąc.
- Go też w twarz uderzyłaś czy tylko ja jestem godzien tego gestu z ręki panienki Shin? - spytałem, przekręcając twarz i patrząc na nią jednym okiem.

Zabolało kiedy zaczął sie śmiać. Nawet jesli na początku pomyslałam ze śmieje sie szczerze, jego słowa sprawiły ze porzuciłam to złudzenie.
Odwrocilam głowę i spuscilam ja w dół rozplakujac sie bezgłośnie.
Pokręciłam głowa.
— Nie. Nie traktuje was na rowni. Ty nigdy mnie bie uderzyłeś za to ze cie pokochałam. — powiedziałam. Zawahałam sie przez moment po czym machnęłam mu ręka i czym szybciej wyszłam z jego dormitorium, nie chcac tam juz nigdy wiecej wracać.

Next: Dormitorium Ślizgonek

Mogłaby chociaż powiedzieć czy dostała przed czy po tym jak splunęła mu w twarz. Nie lubiłem nie wyjaśnionych sytuacji, bo to mnie zżerało od środka i wiedziałem, że po tych słowach nie zasnę nawet na sekundę. Ubrałem się ekspresowo w ciuchy które miałem na sobie niedawno i wybiegłem za dziewczyną.

Next > Dormitorium Ślizgonek

Gdy wszedłem do pokoju już nie umiałem powstrzymać zmęczenia, które mną zawładnęło.
Zdjałem z siebie buty i ciuchy od razu zakopując się pod pierzynę i zasypiając w mgnieniu oka.

Obudziłem się kilka minut po 12 i przez dłuższą chwilę nie zamierzałem wychodzić z łóżka. Jednak słysząc hałas za drzwiami wiedziałem, że i tak już spać nie pójdę, więc wstałem i poszedłem się wykąpać. Następnie włożyłem na siebie przetarte jeansy i biały T- Shirt, a następnie buty tego samego koloru i ruszyłem w stronę Wielkiej Sali.

Next > WS